Mirov bi destpêka xweparastina li dij xeteriyên ji der ve bû mirov. Jiber ku xweparastina wî di heman demê de ew kir xwedî xîret û rûmetê. Ji wê û pêve mirov hebûneke bi xîret, bizaveke bi exlaq e. Helbet carîna di vê xweparastinê de serneket jî. Birîndar bû, dîl bû, bi çar aliyê ve hat dorbêçkirin.
Yanê êdî xweparastina wî bê wate ma, jiber ku