Muhammed Ali es-Sâbûnî, Mekke-i Mükerreme’de bulunan Ümmü’l-Kurâ Üniversitesi’nde 25 sene öğretim üyeliği yapmış, İslami ilim çalışmaları ile öne çıkmış bir isim. Sâbûnî, Kur’an tefsiri temel kitaplarının tamamını okuyarak bunlarda yer alan bilgileri bir özet haline getirerek 7 ciltten oluşan 3500 sayfalık bir tefsir eseri meydana getirmiş. Temel tefsir kitaplarının bir özeti olan eserine, “Tefsirlerin Özü” anlamına gelen, “Safvetü’t Tefâsîr” ismini vermiş.
Eserde belli bir üslup takip ediliyor. Bu üsluba göre önce surelerin takdimi yapılıyor. Her ayetin Arapçası, ardından da Türkçe meali veriliyor. Ayetlerin, önceki ve sonraki ayetlerle münasebeti anlatılıyor. Ayetteki kelimelerin izahı yapılıyor. Ayetlerin iniş sebebi, tefsirleri, ayetlerdeki edebi sanatlar veriliyor. Son olarak da ayetlere ait faydalı bilgiler veriliyor. Kitabın tamamında ayetler bu üslup üzerine takdim ediliyor.
Eserin 6. cildinde Duhân, Câsiye, Ahkâf, Muhammed, Fetih, Hucurât, Kâf, Zâriyât, Tȗr, Necm, Kamer, Rahmân, Vâkıa, Hadîd, Mücâdele, Haşr, Mümteine, Saff, Cum’a, Münâfikȗn, Teğâbȗn, Talâk, Tahrîm ve Mülk surelerinin tefsirleri yer alıyor.
Kuşkusuz bazı zanlarda, sahibinin azaba müstahak olacağı bir günah vardır. Hz. Ömer (r.a.) demiştir ki: “Mümin kardeşinin söylediği bir sözü hayra yorumlayabiliyorsan sakın o söz hakkında başka bir zanda bulunma.” Zannın çoğu insanı yanlışa götürür. Kaynak sahibi olmadan bir insanı kötülük ile itham etmek İslami bir davranış değildir. Bu konuda: “Kim Allah’a ve ahret gününe inanıyorsa, ya faydalı söz söylesin veya sussun, zararlı söz söylemesin!” Hadis-i Şerif’i önemli bir düsturdur.
