Selvi Boylum Al Yazmalım' ı belki 20 defa izlemişimdir ama ilginçtir ki hiç birinin sonunu getiremedim, hep bir işim çıktı bir şeyler oldu. Geçen aylarda aklıma takıldı gittim izledim. Bazı şeyler gizli kaldığında daha güzeldir. Hevesim kaçtı(..)
Bir gũn belki sevgiliye kavuşacağım,
Amma o geçip giden ömrü nerede bulacağım?
Serveti bu gibi alçak ellere bu kadar kolayca boyun eğmiş görenler cüzzamlı olmaktan, sakat olmaktan utanır gibi fakir olmaktan da utanmaya başladılar. İşte bu suretle parasız görünmek utancı, dünya sahasında namus utancını mağlup etti.
-Namusumdan utanmaya başlıyorum.
Sayfa 66
Korkak, "gerçek"le yüzleşmeyi reddediyor, hırçınlaşıyor. Cahil, "gerçek"i idrak edemiyor, küçümsüyor. Hain, kendi çıkarının peşinde, "gerçek"i tahrif ediyor, saptırıyor.
It is not only a cry
It seemed I was always crying for what I’d had once and lost.
Sayfa 313Kitabı okuyor
Gazali İslamda bilimi bitirdi diyenlerin ne kadar tutarsız olduğu ve bir kere bile Gazali okumayıp algıcı kişiler tarafından manipüle edildikleri aşikârdır./Gazali'nin Kimya-ı Saadet kitabından bir kesit...
وَاتْلُ مَٓا اُو۫حِيَ اِلَيْكَ مِنْ كِتَابِ رَبِّكَۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهٖ وَلَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهٖ مُلْتَحَداً
Rabbinin kitabından sana vahyedileni oku! Onun kelimelerini değiştirecek hiç kimse yoktur. Ondan başka bir sığınak da bulamazsın.
{Kehf/27}
"Bazıları bu sebeplerden yeryüzünün altının sonsuz olduğunu söylemiştir, mesela Kolophonlu Ksenophanes, nedeni aramakla uğraşmamak için, yeryüzünün sonsuza kök saldığını öne sürmüştür."(syf 51-Ksenophanes<Fragmanlar>)
Bana kalırsa Ksenophanes dünyanın şekli yüzünden "Varolan'ı" daire ya da her yönden eş bir şey olarak gördü.
"Topraktan geldik, toprağa döneceğiz. Toprak sonsuzdur." düşüncesi ise temelde tamamen bir toprakla çevrili olduklarını düşünmesi bile olabilir. Anaksimandros döneminde yıldızları delikli bir tekerlekten açığa çıkan ışık olarak görüyorlardı. Bu tekerleği pek tabii toprak olarak hayal etmiş olabilir.
"Tüm yaratılanları çepeçevre sardı." gibi bir şey derse bu varsayımıma inanacağım tamamen. :D
Hayvan başı ile, insan sırrı ve aklı ile dirilir. Her kim yalnız başı ile (akılsız kafası ile) yaşarsa, ölüm ona olsun. Ama sır ve aklı ile yaşayanlar Tanrỉnın kerem sahibi olarak yarattığı insanlardır.
İnsan Allah'ı yahut Peygamber'i düşünerek gözyaşı akıtacak olursa Allah'a veya Peygamber'e hissettiği samimi iman eksilmez, aksine artar.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Hacerül Esved
Aslında Hacer-i Esved/ Kabe’deki siyah taş, cennet yakutlarından bir yakuttur. Allah, kıyamet gününde bunu iki gözü ve dili olduğu halde konuşur vaziyette huzura getirir. Böylece Hacer-i Esved, kendisini hak ve doğrulukla istikam eden/ öpen veya uzaktan el hareketiyle selamlayanlara tanıklıkta bulunacaktır.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Epikuros'un hayatı boyunca damla (gut) hastalığından muztarip olması ve bu hastalığın getirdiği büyük acılarla boğuşmak zorunda kalmasından ötürü en büyük iyiyi veya hazzı, acı yokluğu olarak düşünmüş olduğunu söylemek fazla mı psikolojizm olacaktır? Veya Platon'un soylu bir aileden geldiği ve sitenin politik hayatında aktif bir rol oynamak istediği halde Atina demokrasisinin hayatında en saygı duyduğu kişi olan hacası Sokrates'i idam ettirmiş olmasından dolayı demokrasiye düşman kesilmiş olduğunu söylemek aşırı sınıfsal psikolojik bir analizde bulunmak mı olacaktır? Peki Sofistlerin ortaya çıkışlarını Yunan sitelerinin hayatında meydana gelen büyük sosyal-siyasal değişmelerle açıklamaktan daha makul ne olabilir? Ancak öte yandan hazzın acı yokluğu olduğunu söylemek için insanın illa kronik bir hastalıktan muztarip olmasının gerekmediği de açıktır. Başka deyişle insan, hiç de böyle bir hastalığa uğramadığı halde gözlemleriyle, tecrübeleriyle, aklıyla böyle bir görüşü doğru bir görüş olarak savunabilir. Aynı şekilde hocaları Sokrates, Atina demokrasisi tarafından idam edildi diye onun öğrencisi olan bütün soylu aile çocukları da demokrasi düşmanı kesilmemişlerdir.
…Çünkü bizce diğer her türlü şeyin tarihinde olduğu gibi felsefenin tarihinde de doğru olan, zaman bakımından önce geleni sonra gelenle; kusurlu, yetersiz olanı, mükemmel, tam olanla açıklamak değil, tersine her zaman sonra geleni önce gelenle, mükemmel olanı kusurlu olanla açıklamaktır.Başka deyişle bize göre Hegel'in veya daha yumuşak bir biçimde Aristoteles'in düşündükleri gibi Platon, Herakleitos ve Parmenides'i veya İbni Sina Farabi'yi değil, tersine Parmenides ve Herakleitos Platon'u, Farabi İbni Sina'yı açıklar.