6 Ekim 1945
Bulutlar geçiyor : haberlerle yüklü, ağır.
Buruşuyor hâlâ gelmeyen mektup avucumda.
Yürek kirpiklerin ucunda
uzayıp giden toprak uğurlanır.
Benim bağırasım gelir : — «P î r â y e ,
P î r â y e !...» — diye...
Her sabah uyanıyorum ve hala yapmak istediğim ilk şey yüzünü görmek.
P.S: I LOVE YOU
"Ama ben sanmıştım ki-Snape-"
"Severus mu?" Quirell güldü, öyle sarsak sarsak gülümsüyordu şimdi, soğuk ve keskindi. "Evet, Severus öyle birine benziyor, değil mi? Besili bir yarasa gibi ortalarda dolaşması öyle yararlı oldu ki. Onun yanında, ke-ke-kekeleyip duran za-zavallı P-Profesör Quirrell'dan kim kuşkulanabilirdi?"
Harry inanamıyordu. Doğru olamazdı bu, olamazdı.
"Ama Snape beni öldürmek istedi!"
"Hayır, hayır, hayır. Seni öldürmek isteyen bendim. Arkadaşın Miss Granger, Quidditch maçında Snape'İ ateşe vermek için koşarken bana çarptı. Seninle göz ilişkimi yitirdim. Birkaç saniye daha sürseydi, o süpürgeden atacaktım seni. Bunu daha önce de başarabilirdim, ama Snape seni kurtarmak için karşı-büyü yapıyordu."
Sayfa 256Kitabı okudu
