Birine duyduğunuz nefret bile ondan soğumak kadar kötü bir duygu değildi. Çünkü bir insandan soğuyacak kadar uzaklaştığınızda ona dair hissettiğiniz hiçbir şeyin anlamı da kalmıyordu.
Ayrıca şuna inanıyordum: Bazı insanların iç sesi bir gün dile gelecek olup dudaklarından dışarı dökülürse o gün yer yerinden oynayabilirdi! Konuşmayan insanları sakin bakan bir çift gözden ibaret zannetmek büyük hataydı.
Bu dünyada var olmaya devam etmemizin şart olup olmadığını sorguluyordum. İnsanlar garip yaratıklardı. Belki de artık yerimizi başka canlı türlerine bırakmalıydık.