İbn Şübrüme şöyle demiştir:
Ben dünyayı görürüm sevse bile onu ehli Sadece dağılan bir yaz bulutu gibi
İbn Şübrüme dedi ki :
“İnsanlara çok şaşırıyorum.
Hastalık korkusuyla yemek yemeği bile terkediyorlar ama cehennem korkusuyla günahı terketmiyorlar."
| Siyeru A‘lâmi’n-Nübelâ 6/348
قال رجل لأبن شبرمة : فعلتُ بفلان كذا وفعلتُ به كذا ، فقال : لاخير في المعروف إذا أحصى .
"İyilikler sayıldığında kendisinde hayır kalmaz"
(-İbn Şübrüme )
Tabiinden İbn Şübrüme (rh) şöyle der:
“İnsanlara çok şaşırıyorum.
Hastalık korkusuyla yemek yemeği bile terkediyorlar ama cehennem korkusuyla günahı terketmiyorlar.”
Sayfa 348 - c.6
“İnsanlara çok şaşırıyorum.
Hastalık korkusuyla yemek yemeği bile terkediyorlar, ama cehennem korkusuyla günahı terketmiyorlar.”
ibn Şübrüme (r.a.)
İ. Şübrüme der ki, Şa' bî'yi şöyle söylerken işittim:
"Bu güne kadar elime kalemi alıp da yazı yazmış değilim. Kim bana bir hadis söylediyse onu ezberlemişimdir. Ayrıca birinin söylediğini bana tekrarlamasını da hoş bulmamışımdır. İlim de unuttuğum bazı şeyleri şayet biri ezberleseydi o bilgiyle âlim olurdu."
İbn Medenî şöyle demektedir: Şa'bî'ye denildi ki:
"-Bütün bu ilmini nasıl elde ettin?" O da:
"-Birine bağlanıp kalmadan şehir şehir dolaşarak, merkeb gibi sabrederek ve karga gibi en erken davranarak" diye cevap verdi.
Sayfa 27Kitabı okudu
“İnsanlara çok şaşırıyorum.
Hastalık korkusuyla yemek yemeği bile terkediyorlar, ama cehennem korkusuyla günahı terketmiyorlar.”
ibn Şübrüme (r.a.)
وكان ابن شبرمة إذا نزلت به نازلة قال:
"سحابة صيفٍ عن قليلٍ تقشع."
İbn Şübrüme, başına bir dert/musibet geldiğinde onu şöyle nitelendirirdi:
"Hızla dağılacak bir yaz bulutu"
İbn Şübrüme, başına bir dert/musibet geldiğinde onu şöyle nitelendirirdi:
"Hızla dağılacak bir yaz bulutu"
İbn Şübrüme, başına bir dert/musibet geldiğinde onu şöyle nitelendirirdi:
"Hızla dağılacak bir yaz bulutu"
çünkü ahmağız
Selefi salihinden İbn Şübrüme (rh) şöyle der:
“İnsanlara çok şaşırıyorum.
Hastalık korkusuyla yemek yemeği bile terkediyorlar, ama cehennem korkusuyla günahı terketmiyorlar.”
[Siyeru a’lâmi’n-nübelâ, 6, 348]