Anlatılır ki İbrahim b. Edhem'e şöyle sordular: "Ey İbrahim! Neden kalpler ile Allah arasında perde çekilidir? Şöyle cevap vermiştir: "Kalpler, Allah'ın düşman edindiğini dost ediniyorlar. Dünyanın fani şeylerine göz dikip, sonsuz olan Allah'ın cemâlinden yüz çeviriyorlar. Ebedi hayat için gerekli olan amelleri yapmıyorlar. Fâni nimetlere dalıyorlar ve dünyada da ölmeyecekmiş gibi davranıyorlar."
Sayfa 68 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
Cömertliğin Böylesi! HANGİSİ DAHA CÖMERT?
İbrahim bin Edhem Hazretleri; mahallenin en fakir berberine tıraş olurken, berbere acıdı ve içinde beş yüz altın bulunan bir keseyi kendisine verdi.
Berber, teşekkür ederek aldığı keseyi tezgâhın bir köşesine koydu ve işine devam etti. Tam bu sırada berber dükkânına kıyafeti perişan, avurtları çökmüş, yaşlı ve hastalıklı bir fakir geldi ve;
“–Allah rızâsı için bana bir yardımda bulunun.” diye inledi.
Berber, kesenin içindekinin ne olduğuna bakmadan, keseyi tuttuğu gibi fakire verdi. Sanki hiçbir şey olmamış gibi işine devam etti. Berberin altınlara itibar göstermediğini gören İbrahim bin Edhem Hazretleri;
“–Ben hayatımda bu berberden daha cömert bir insan görmedim.” buyurdular.
İşte meselenin cevabı; muhtaçken muhtaca veren kimse.
Sayfa 165 - Yüzakı YayıncılıkKitabı okudu
Yine anlatılır ki İbrahim b. Edhem'e gaybten manevi haller ve feyizler zuhur edince, "Şu dünyaya hükmedenler nerede? Gelsinler de bu manevi hallerin ne kadar lezzetli olduğunu görsünler. Şayet bu halleri görmüş olsalardı, kendi hallerinden utanırlardı."
Sayfa 39 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
Şakik-i Belhi ile İbrahim bin Edhem Hazretleri'nin birbirlerini irşad için yaptıkları bir gönül sohbeti esnasında Şakik-i Belhi Hazretleri sorar:
"Geçim hususunda ne yaparsınız?"
İbrahim bin Edhem:
"Bulunca şükreder, bulamayınca sabrederiz!.." der.
Şakik-i Belhi Hazretleri:
"Bunu, Horasan'ın köpekleri de yapar!" deyince, bu defa İbrahim bin Edhem sorar:
"Ya siz ne yaparsınız?"
Şakik-i Belhi Hazretleri şu cevabı verir:
"Bulursak şükredip infak eder, bulamadığımızda yine şükredip sabrederiz."
[Somuncu Baba Dergisi, Sayı : 194 ]
İbrahim b. Edhem der ki: "Biz fakirliği aradıkça, karşımıza hep zenginlik çıktı. Halk zenginlik aradıkça da, onların karşısına fakirlik çıktı."
Sayfa 39 - Rabbani YayıneviKitabı okudu
İbrahim b. Edhem tekrar oğlu ve hanımından ayrılmak istedi. Çocuk, babası İbrahim b. Edhem'in elini bırakmadı. Hanımı ise yine ayrılma düşüncesi ile ağlıyordu.İbrahim b. Edhem yüzünü semâya çevirip,
-Ya Rabbi! İmdadıma yetiş, dedi. O esnada bağrına bastığı çocuğu ruhunu teslim etti. Dostları:
-Ya İbrahim! Ne oldu? diye sordunca, İbrahim b. Edhem:
-Oğlumu bağrıma öyle bir şefkatle bastım ki, onun sevgisi ile kalbim kaynadı. Akabinde manevi bir ses: "Ey İbrahim! Beni sevdiğini iddia ediyordun. Oysa benim sevgimin yanında, başkasını da seviyorsun. Dostluğumuza ortak mı katıyorsun? Kadınlara ve çocuklara bakmayın, onlara bağlanmayın diyorsun ama sen, kadına ve bir çocuğa bağlanıp kaldın," denildi. Bunun üzerine İbrahim b. Edhem:
-Ey Rabbim! Bana yardım et. Şayet çocuğumun sevgisi, sana olan sevgimden alıkoyacaksa ya beni ya da çocuğumun canını al" diye dua ettim. Rabbim de bu duama,çocuğumun canını alarak karşılık verdi,"dedi
Şayet birileri bu durum çok acayip derse, ona deriz ki Hz.İbrahim'in oğlu Hz.İsmail'i kurban etmesi daha acayip değil midir?
Sayfa 30 - Rabbani YayıneviKitabı okudu