İnsan önce kendine sarılmalı. Sımsıkı değil. Meltem gibi hafifçe ve sükûnetle.
Sayfa 59 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Çelişki, belki de insanın mecburi durağı.
Sayfa 59 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Ben kendimin dışında başka bir yerde soluk alıyorum. Kendimin uzağındayım, sizin uzağınızdayım, herkesi ötelerden seyrediyorum.
Sayfa 58 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Bana kendimden başkası yaklaşamaz. Kendime ancak ben mukayyet olabilirim.
Sayfa 57 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Çelişkinin içine beni kim attı?
Sayfa 57 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Korkuyorum. Kendimle çeliştiğimi fark ettikçe kendimin dışına çıkmak istiyorum.
Sayfa 57 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
İyi bir şey demediğini seziyordum fakat kötü bir şey ima etmemesini de içten içe istiyordum.
Sayfa 53 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Anlamanın insana yüklediği sorumluluğu da üstleniyorum. Büyük konuşuyorum, evet, sizi anladım.
Sayfa 61 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Yetemiyordum ona. Her şeyimle noksan kalıyordum. Oysa ben, onun benden istediği ne varsa hepsinden kurtulmak istiyordum.
Sayfa 81 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu
Her gün hayatımda olmayı beceren ama bana ben olabilme hakkı tanımayan bir hudutçulukla karşımda beliriyordu.
Sayfa 81 - İzdiham YayınlarıKitabı okudu