Kalabalık yaratarak neyi duymayı reddediyorsun?
📮”İç sesinden, düşüncelerinden, problemlerinden ve yalnızlıktan kaçmak için hayatında daha ne kadar kaos ve kalabalık yaratacaksın?
Sürekli etkinlik planı, temizlik, misafir, kavga etmek farketmeksizin yeni gündemler yaratan insanların tek ortak özelliği yalnız kalamıyor olmaları.
Eğer dışa dönük değilse sosyal medyada yüzlerce hesap takip etmek, aynı gün içerisinde birçok kişiye randevu vermek, işleri sıkıştırmak gibi gündemlerle ve kalabalıkla hayatını doldurur.
İçinde nasıl bir problem çözülmeyi bekliyor ki, ondan kaçabilmek için sahte gündemler yaratıyorsun?
Belki ülkece zor bir dönemden geçiyoruz ama içine dönebilmen için bu yalnız kalma fırsatını kaçırma.
📮Neleri seversin, neler seni sinirlendirir, o sinirlenmene sebep olan şey yaşadığın olay mı, yoksa olayın dokunduğu yara mı? Kalabalık yaratarak neyi duymayı reddediyorsun? Kendine itiraf edemediğin eksikliklerin neler?
Kendinde eksiklik olarak gördüğün, bu sebeple nereye kaçarsan kaç iç savaşının daha da büyüdüğü bu döngüye saplanıp kalmana sebep olan her yemini, bakış açısını, yargıyı yıkıp yaratımını iptal eder misin?”
"...gerçekle yalan en iyi kalite ipliklerle iç içe dokunmuştu ve benim o gerçeği bu şekliyle kabul etmem imkânsızdı."
Enfüse tam denk gelen bir âfâk, bir nevi, enfüsün uzantısıdır. Âdem’in dileklerine dayatmasız cevap veren, gecikmeden gelip râm olan bir nesneler dünyası, gerçekte O'nun iç dünyasına dahil demektir. Dış dünyada bulunuşları sadece bir fizik konum meselesidir. Yoksa metafizik açıdan Cennet, başlangıçta Âdem'in özbeniyle içiçe idi âdeta. Âdem'in beni nerede bitiyor, Cennet nerede başlıyordu. Âdem, Cennete gark olmuştu. Ya da Cennet Âdem'de insana gark oluyordu.
Çocuğun ilk dünya algıları gibi. Çocuk eşyayı ilk sıralar kendi beninden ayıramaz. İç ve dış ayrımı başlangıçta yoktur onda. Onun için yanlış olarak çocuğu egosentrik olarak nitelerler. Aslında çocuk eşyayla kendi benini birbirinden ayırmıyorsa, bu kendi benine olan düşkünlüğünden değil, belki henüz kendi beninin de, dış âlemin de farkında olmamasındandır. Çocuk, büyük ve metafizik bir anonimlik içindedir.
Âdem'in cennette yaşadığının bir minyatürünü yaşamaktadır. Bir rüyayı, büyük bir evren şarkısının rüyasını yaşamaktadır. Hep tatlı âhenklerden örülü bir musikinin içinde erimektedir. Varoluşun tadıyla sarhoştur. Ama onu daha ilerilere götürmek için bir gün uyandırırlar; onu bu halde komazlar. Çocukluğun bitiş gongu çalar bir gün. Buğdayın sertliği dişine dokunur ve o bu sertliği duyar, bu dokunuşu fark eder.
Sayfa 20Kitabı okudu
HAKİM BEY - P.A.Z. (SÜREKLİ OTONOM BÖLGELER)
PAZ - Sürekli Otonom Bölgeler
TAZ (Temporary Autonomous Zones – Geçici Otonom Bölgeler) kuramıyla Babil Kulesi’nde açılan çatlakları değerlendirmeyi ve iktidar okyanusunda minik özgürlük adaları oluşturmayı öneren Hakim Bey, PAZ’la (Permanent Autonomous Zones- Sürekli Otonom Bölgeler) bu adaların sürekliliğinin nasıl sağlanacağını, aralarında