İçimdeki...
Kimsenin bilmediği bir iç döküntüsü, senin anlayacağın....
İç Döküntüsü
Biliyorum,
Ne sen beni ozlersin,
Ne de yolun düşer buralara.
Sanırım yakmadığım gemi kalmadı benim
Biz ayrı dünyaların insanıydık değil mi
Sen çölde çiçek,
Ben çöplükte sinek.
Ne kadar zaman geçerse geçsin,
Kısa Bir İç Döküntüsü
Sığamamak ne korkunçmuş. Sadece kendine değil, hiçbir şeye sığamamak ne korkunçmuş. İnsan bazen o kadar büyüyor, o kadar şişiyormuş ki yaşantılardan, yaşamaktan, yaşayamamaktan, sevinip sevinip üzülmekten, hayal kırıklığı yaşamaktan, vazgeçememekten, aramaktan ve her defasında bulduğunu zannedip bulamamaktan o kadar şişiyormuş ki hiçbir yere sığamıyormuş. Bir mumun kaderini yaşayarak dibinde çoğalarak, eriye eriye değişime uğrayarak, yok oldukça hacimlenerek tükeniyormuş. Bu sahiden de oluyormuş. İnsan olan bunu yaşıyormuş. Kadermiş. Yazgıymış. Seçimmiş. Ve daha birçok şeymiş.
134 syf.
9/10 puan verdi
Biraz uzun, biraz iç döküntüsü, biraz inceleme
Sabah Sabah İç Döküntüsü
İnsan 30 lu yaşlarının başından sonlarına doğru koşarken (bu yaşlarda zaman Usain Bolt mübarek, 40lı 50li yaşları düşünemiyorum) zaman kaybına pek tahammülü kalmıyor. Bu durum benim gibi evlilik ödevini gerçekleştirmemiş ya da gerçekleştirememiş bireyler için daha yoğun yaşanıyor diye düşünüyorum. Toplumun senden beklediği evlilik ödevinin yükü