Yiyelim, içelim, güne gidelim, dedikodu yapalım, kahveye gidelim, okey oynayalım, maç veya dizi izleyelim, üreyelim, uyuyalım... Bazı insanların hayattan beklentileri sadece bunlar oluyor. Çevremizdeki insanlar aslında kendimiz hakkında bize önemli ipuçları veriyor. Çünkü etrafında senin gibi insanlar var. Acı ama gerçek olan bu... Ya da bizim müsaade ettiğimiz davranışlar var. Çünkü insanların size verdikleri ve kattıkları, sizin müsaade ettiklerinizdir.
Sayfa 25Kitabı okudu
Ya bir gül koparın bahçenizden Koklayalım
Ya bir yudum su doldurun taslarımıza
İçelim
Ya da bir dilim ekmek verin
Şükredelim yaşadığımıza
Karanlıklar içindeyiz
Çamurlar içindeyiz
Tutun kaldırın bizi
O yalancı sevginiz sizin olsun
Biz yaşamak için geldik yeryüzüne
Alın başınıza çalın merhametinizi
Sayfa 55Kitabı okuyor
Boş dualardan vazgeç
Gözyaşı çağıran şeyleri fırlat at
Bir kadeh içelim, sadece sevdiğin şeyleri getir aklına
Boşa titizlenmeyi bırak bir yana
Huzursuzluk ve korkuyla insanı titretenler
Kendiliklerinden doğurdukları suç karşısında titrerler
Ölümlülerin makamına hazırlanır
Kendi başlarına durmadan dert açarlar.
"Bir şeyler yedin mi?" diye sordu Kumru.
"Hayır, sen yemişsindir umarım."
"Seni bekledim.'' dedi Kumru, "Ne istersin, ne yiyelim?"
Uraz başını kaldırıp caddeye söylece bir bakıverdi ve düşüncesizce konuştu.
"Kumru." dedi.
Kumru başını çevirip şaşkınlıkla Uraz'a baktı.
"Efendim?" dedi.
"Kumru," diye tekrar etti Uraz dalgınlıkla yürümeye devam ederken,
"Kumru yiyebilirim ben."
Tam o an kurduğu cümlenin içindeki kelime oyunu kafasına dank etti ve kendisini tutamayıp gülerek Kumru'ya döndü. Kumru da kendisini tutamadı ve gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmak zorunda kaldı.
"Özür dilerim!" dedi Uraz gülerek, "Yemin ederim ismini düşünerek söylemedim! Şuradaki kafenin önündeki tabelayı okudum. "Ayvalık Tostu ve Kumru" yazısını görünce canım kumru çekti. Öyle söyleyiverdim.''
"Peki!" dedi Kumru, "O zaman ben Ayvalık tostu yerim, sen de kumru mu yiyeceksin?"
"Sana ayıp olmayacaksa evet." dedi Uraz.
Gülüşerek yolun karşısına geçtiler.
"Bir de çay içelim,'' diyordu Kumru kafeye doğru yürürken, "Canım o kadar çay çekti ki!"
Gel hadi, içelim de analım güzel anıları
Unutalım bir şüre daha ihtiyatı, tasaları
İyi madem. İntihar etmeyeceksek içelim bari.
Kim anlayabilir?
Gizemini dünyanın?
Görünenin ardını kim görebilir?
İşte geldik, giriyoruz.
Ömrümüz ardımız toprak!
İçelim haydi, sözü uzatmadan!
keşke adım kahve olsaydı her seslendiklerinde olur içelim derdim..
SİMYACININ ERİTME POTASI
Şimdi hayatın şerefine bir bardak su içelim.
Sevgili kutsal özüm
ben senin dışındayım,
sen benim içimdesin.
Ben senin dış kabuğunum.
Sen bana yaşam verensin.
Sık sık kendimi
iplerin kimin elinde olduğunu
ve bundan sonra hangi rolü oynayacağını
merak eden anlamsız bir kukla gibi hissettim.
Sevgili Özüm, Sevgili Ruhum,
ben bu oyundan yoruldum.
Kaderimi kontrol edememekten bıktım.
Kutsal Özüm,
beni canlı, farkında ve güçlü kılmanı istiyorum.
Senden bana
hayatımın sorumluluğunu vermeni istiyorum.
Ben ölümsüz benliğim olmak istiyorum.
Sevgili Özüm,
benim kabuğumu eritip dağıt
ebediyen seninle birleştir.
Öyle olsun.
AKAŞAKitabı okuyor
O ZAMAN KAHVE İÇELİM
Kahveden belli belirsiz yükselen buhar bir kaç saniyelik dalgınlığımı yıllarını içine alıyor. Geçmişle bir tür hesaplaşma sanki.
Sayfa 13 - PDFKitabı okudu
