Hem bir klasik hem de modern zaman kitabı. Çok etkileyici ve düşünmeye teşvik ediyor.
Bolca gizem, merak ve biraz da gerilim barındırıyor.
Kitap; sorgulama sahneleri, mektuplar ve bir dış sesin detaylı anlatımıyla ilerliyor.
1700lü yılların İngiltere'sinde geçiyor olaylar. Kitap birtakım gizemli olaylarla başlıyor. Sonrasında büyücülük/cadılık gibi tartışmalara işaret ederken dinî olaylara evriliyor. Kimine göre mucizeler kimine göre safsatalar.
Yazar sonda bir tarikatın kurucusu olan kadından yola çıkarak kitabı yazdığını söylemiş. Fakat şahısla hiçbir bağlantısı olmadığını, araştırma bile yapmadığı söylemiş.
İnanç ve inançsızlık çatışması, aklın ve inancın ters düşmesini son bölümlerde bolca işlemiş yazar. Kendisi de inancı savunduğunu belirtmiş.
Ayrıca yukarıda bahsettiğim gibi üçüncü şahıs üzerinden anlatılan bölümlerden oluşuyordu.
Bu bölümlerde yazar günümüz vs geçmiş karşılaştırması da yapıyor. 'O zaman öyleydi şimdi böyle...' Bu kısımlarda üzerine akademik ve entelektüel dilde konuşulabilecek çok içerik var.
Kitapta 18.yyda geçiyor. Yazar ise 2005'te vefat etmiş.
Yazarım daha önce 
Büyücü kitabını da okumuştum. İkisini de tavsiye ederim. Tabiri caizse insana "sağlam bir kitap okudum" dedirtiyor.
Büyücü
#258359256
Bazı insanlar vardır… Zurnası var ama sadece üç deliği açık. O üç notayla bütün senfoniyi çalmaya çalışıyor. Sorsan, müzisyen. Ama dinlesen, aynı ezgi, aynı cümle, aynı bahaneler… Durup durup aynı yere basıyor.
Hayat ileri gitmekle, kendini yenilemekle güzel. Ama o hâlâ aynı fikirlerle, aynı laflarla, aynı şikayetlerle meşgul. Yeni bir şey söylesen, anlamaz. Çünkü üç delikten fazlası yok elinde. Dördüncüye geçsen bozulur dengesi.
Konu ne olursa olsun — siyaset, iş hayatı, ilişkiler… Hep aynı tuşlara basıyor. Hani bir ara kasetlerde “Aynı şarkı, farklı yüz” modası vardı ya, işte öyle. İçerik değişmiyor, sadece ambalaj farklı.
Halbuki zurna dediğin, dokuz delikli olur. Her notada bir yeni tat, bir yeni söz, bir yeni fikir olur. Ama bazıları için zurna bile değil aslında o, sadece üç tuşlu bir uzatma kablosu. Ses var ama yankı yok. Vurgu var ama anlam yok.
O yüzden bazen susmak gerek. Çünkü karşındaki hep aynı deliğe basarken, senin besteni anlamaz. Aynı üç notayla senfonini boğar. Ve sonra da der ki: “Ben de çaldım ama millet seni daha çok alkışladı.”
Ey zurnasında üç delik olan! Ya yeni bir nota öğren, ya da sustuğunda daha anlamlı olduğunu fark et.
