Civanmert (1 Hikaye)
Ormanda yürüyordum. Yüksek çam ağaçlarının yeşilinin tüm tonları ile renk cümbüşüne bezendiği, gökyüzünün masmavi berraklığı ile güneşin billur ışığının birlikte bu doğayı daha da güzelleştirme konusunda adeta yarışıyorlarmışçasına hareket ettikleri bir günde, patika yolda yürüyordum.
Geçmişte yaşadıklarımı düşünüyordum. Hafızamın bir
Belki sana inanırlar
"onlara artık yeni insanlar tanımak istemediğimi söyle
bana inanmıyorlar
güneş mi göreyimmiş, iki insan, açılsın mıymış içim
beni alıp pencerenin önüne yerleştiriyorlar
onlara bir salon çiçeği olmadığımı söyle
hasarsız parçalarımın giderek azaldığını
hiç değilse okunaklı bir ölüm için bir tık
hayatla arama bir boşluk bıraktığımı
bana
BOĞAZ'IM
DEVAMI İLE BİRLİKTE
BOĞAZ'IM
Günlerdir hatta aylardır yazamamanın problemini yaşıyordum ,
içim sıkılıyor , daralıyor , hatta patlıyordum ...
Gel gör ki yazamıyorum artık eskisi gibi .
Hiçbirşey tat , zevk vermez oldu . İlham versin diye boğaza gitmeye karar verdim . İş çıkışı eve hiç uğramadan boğazda salaş bir balıkçının tahtadan
onlara artık yeni insanlar tanımak istemediğimi söyle
bana inanmıyorlar
güneş mi göreyimmiş, iki insan, açılsın mıymış içim
beni alıp pencerenin önüne yerleştiriyorlar
onlara bir salon çiçeği olmadığımı söyle
hasarsız parçalarımın giderek azaldığını
hiç değilse okunaklı bir ölüm için bir tık
hayatla arama bir boşluk bıraktığımı
bana
küsen boyalar ve tuvalim
güzellikler var, uçan güzellikler var
içimde tutamadığım hislerim var
duymak istemediğim çığlıklarım
hatırladığımda beni ezen rüzgarlarım var
katlanamadığım üzüntülerim
geçmeyen sevgilerim var
güneşe baktığımda gelen duygularım
bilmediğim yerlere giden düşüncelerim var
ah içim yine fena oldu
kalbim sanki atmıyor
melodilerde dans ediyor belki de
esir düştüm yine ben kendime
her şeyime esir düştüm ben
küçük bir çocuk gibi oynayan anılarım
gözlerimdeki sevinçler
ellerimde gezdirdiğim ah o güzel geceler
düşüncelerim beni fena hale getiriyor
kendime katlanamıyorum
istemsiz, isteksiz, imkansız
soğumak ve uzaklaşmak
tuvalimin renklerinin solması gözümün önünde
küsüyorlar bana, boyalarım
kalbim paramparça olmuş
oysaki tuvalimin kölesiydim ben