Susa susa içim burkuldu.
Belki de sustuklarım şimdiye kadar
konuştuklarımdı hep.
YALNIZLIĞIN YARATTIĞI İNSAN
Pardösüsünün kürklü yakasını kaldırınca üşüdü mü diye baktım. Aslında soluk esmer yüzü balmumu gibi sararmıştı.
– Üşüdün, dedim.
Kaşını kaldırdı. Yanağındaki çıban yerinde kan yoktu. Durdum. Yüzünü avuçlarıma alıp ovaladım.
– Neden böyle oldun, dedim.
Güldü. Karanlığa doğru tükürdü. Başını iki tarafa şiddetle
Neden sonra yalnızlığımı hatırladım
İçim burkuldu
Annemi özledim
İşte bu yüzden ben hiç sevilmedim
Her bayram olduğu gibi bu bayram da sabahtan mezar ziyareti yaptık. Yine her bayram olduğu gibi mezarlığa baktıkça içim burkuldu. Onların da hayalleri ve hayal kırıklıkları, sevinçleri ve üzüntüleri, arkadaşlıkları ve küslükleri vardı; şimdiyse bunlar, onlar için birer küçük ayrıntıdan başka bir şey değil...
Dostlar,
Ramazan bitti, ömrümüz de bitiyor. Kendimizi küçük şeylerle üzmeyelim onun yerine yaşamımızı nasıl dolu dolu geçirebileceğimize odaklanalım. Bu bayram da bize vesile olsun, bayramımız mübarek olsun.
Kayıp Aranıyor
𝐺𝐼𝑅𝐼𝑆
Sait Faik Abasıyanık'ın okuduğum ilk romanı. Açıkçası bende çok derin bir izlenim bırakmadı. Belki yoğunluktan dolayı çok fazla kendimi veremedim. 
Kayıp Aranıyor daha iyi bir incelemeyi hak ederdi. İnsanın kaderi, yaşantısı içinde yaşadığı toplumdan bağımsız şekilde şekillenebilir mi? İnsanın kaderi toplumun şekline bağlı mıdır?
Kitaptan bahsedecek
Bir ay önce hastanede sohbet ettiğim teyzenin dün gece vefat ettiğini öğrendim. Gözümden bir iki damla yaş döküldü. İçim biraz burkuldu. Dünyadaki tüm canlılara biçilen bu müşterek yazgıyı iyi insanların üzerinde eğreti buluyorum.
İçim burkuldu ,..
"Candan istediğim şey öğretmen olmaktı. Ama, beyaz tebeşir ve cetvel yerine, elime asker tüfeği almak zorunda kaldım."
Sayfa 92 - ÖTÜKEN NEŞRİYATKitabı okudu
210 syf.
9/10 puan verdi
Yu Hua - Yaşamak
Yaşamak? Bu mu yaşamak?
Bir insan hayatı boyunca bu kadar çok şeyi yaşamak zorunda mıydı? Yaşarken ölmek gibiydi sanki.
Babasından kalan miras ile gününü gün etti önceleri, sonra kumar elindekini tüketti. Eşi onu hiç bırakmadı, her zaman yanındaydı tâ ki ölene kadar. Hayat elindeki zenginlikleri bir bir almaya başladı, tarlası evi derken çocukları, eşi…
Her satırında içim burkuldu, yutkundum. Ne zaman biter dedikçe, bitmedi acılar. Yenisi eklense de “yaşamak” dedi adam.
Yine sevgilim 
SEVİL ‘den harika bir tavsiye. Peki ben tavsiye ediyor muyum? Kesinlikle evet!
“Kendi kendime, ‘Bu kız benim eşim olmalı,’ diye düşündüm.”
“İnsan mutlu olduğu sürece, fakirlik utanılacak bir şey değildir.”
İçim burkuldu bir ;)
"Anlıyorsun beni, değil mi?"
"Galiba."
"Sağol.. küçücük yerde, beraber olmak.. çok zor olacak bu."
"Aldırma. Üzülme sen."
"Sen üzülmeyecek misin?"
Sayfa 135Kitabı okudu
Şimdi neden o gece onunla konuşurken öyle üzgün ve kötü hissettiğimi anlıyordum. O, beni doğuran kadındı.
Ben onu hissettim, orada içim burkuldu, acıdı lakin o beni hissetmedi. Bana vurmak için elini kaldırdı.
