bir pazardı
İç cebimde gazeteye sarılı bir şarap gibi içimi ısıtan
Bir o kadar utandığım günah ve mahrem sandığım ezgiler bıraktım avuçlarına şehrin...
Bir pazardı hazirandı ben değil ama şehir çok ağladı
Benim sevmeye yaban duygularım vardı senin evcilleştirdiğin
Bir kaç sigara söndü çay bardaklarında
Bir kaç yalanla karışık küfür yağdı dilime
Sonra bir aşk söylendi en demlisinden bir ötekinin tadı kalmasın ağızda diye
Bir pazardı hazirandı içim dışım kardı kıştı şehir fena ağladı
Hiç bir ninni kar etmiyordu İstanbul'un çocuk hıçkırıklarına
Bir yerlerde özgürlük şarkıları söylenirken ben yine onca kalabalıkta sana dair ezgiler mırıldanıyordum
Hiç bir eylem , hiç bir direniş susturamıyordu içimde sana dair susuz üşümelerimi
Tadı kaçmıştı her şeyin yada vitamini kabuğunda kalmıştı yaralarımın
Soydukça kanadı,o kanadıkça ben soydum
Bir pazardı ben değilde şehir fena ağladı
Mürekkep Düşünceler
“Eğer bir serçe konarsa pencereme
onun varlığına katılır ve kumu didiklerim.”
John Keats
Odamın duvarında bir çatlak peyda oldu. Önceleri çok küçüktü, umursamadım. Günler geçtikçe biraz daha açıldı, yayıldı, suyun toprak üzerinde yerini bulması gibi yerini buldu. Genişledi. Dört duvarın dördünü sardı. Başladığı yere kavuştu. Bir kapalı kutunun
bir pazardı
İç cebimde gazeteye sarılı bir şarap gibi içimi ısıtan
Bir o kadar utandığım günah ve mahrem sandığım ezgiler bıraktım avuçlarına şehrin…
Bir pazardı hazirandı ben değil ama şehir çok ağladı
Benim sevmeye yaban duygularım vardı
senin evcillestirdiğin
Bir kaç sigara söndü çay bardaklarında
Bir kaç yalanla karışık küfür yağdı dilime
Sonra bir aşk söylendi en demlisinden
bir ötekinin tadı kalmasın ağızda diye
Bir pazardı hazirandı içim dışım kardı kıştı
şehir fena ağladı
Hiç bir ninni kâr etmiyordu İstanbul'un çocuk hıçkırıklarına
Bir yerlerde özgürlük şarkıları söylenirken
ben yine onca kalabalıkta sana dair ezgiler mırıldanıyordum
Hiç bir eylem , hiç bir direniş susturamıyordu içimde sana dair susuz üşümelerimi
Tadı kaçmıştı her şeyin yada vitamini kabuğunda kalmıştı yaralarımın
Soydukça kanadı,o kanadıkça ben soydum
Bir pazardı ben değilde şehir fena ağladı
İç cebimde gazeteye sarılı bir şarap gibi içimi ısıtan
Bir o kadar utandığım günah ve mahrem sandığım ezgiler bıraktım avuçlarına şehrin…
Bir pazardı hazirandı ben değil ama şehir çok ağladı
Benim sevmeye yaban duygularım vardı
senin evcillestirdiğin
Bir kaç sigara söndü çay bardaklarında
Bir kaç yalanla karışık küfür yağdı dilime
Sonra bir aşk söylendi en demlisinden
bir ötekinin tadı kalmasın ağızda diye
Bir pazardı hazirandı içim dışım kardı kıştı
şehir fena ağladı
Hiç bir ninni kâr etmiyordu İstanbul'un çocuk hıçkırıklarına
Bir yerlerde özgürlük şarkıları söylenirken
ben yine onca kalabalıkta sana dair ezgiler mırıldanıyordum
Hiç bir eylem , hiç bir direniş susturamıyordu içimde sana dair susuz üşümelerimi
Tadı kaçmıştı her şeyin yada vitamini kabuğunda kalmıştı yaralarımın
Soydukça kanadı,o kanadıkça ben soydum
Bir pazardı ben değilde şehir fena ağladı
Sonra ince bir güneş yüzünü gösterdi
Aşk bir bitimin başlangıcıdır diyerek
Ve ben çözdüm şifresini gözlerinin, açıp kapısını aldım sevdamı başka bir gözde saklamak için….
Esmer tenine beyaz yakışır dedi
Kefen giydirdi…
Büyülü Ceket
Giyim kuşam zarifliğine değer vermekle beraber, hemcinslerimin üzerindeki elbiselerin dikimindeki kusursuzluk derecesine hiç aldırış etmem çok kere.
Ama bir akşam, Milano’da özel bir toplantıda tanıştığım kırk yaşlarında görünen bir adam, sırtındaki elbisenin pürüzsüzlüğü ve kesilişindeki mutlak güzellikle gerçekten göz alıyordu.
Bilmiyorum
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye