Merhabalar.Uzun zamandır Operatöre bağlanıyorsunuz ile ilgili post göndermemiştim.Siz hala okumadınız mı?Bence kesin okuyun..İşte size yardımcı olacak bazı alıntılar.. :) Yalnız dikkat edin bu kitabı okurken gülmekten ölebilirsiniz.. :)
“Ne yani?” diye çemkirdim kendi kendime sessizce.”Adama randevu mu vereceksin,kızım?İyice kudurdun!”
“Serce?Bir şey mi istedin?”
Arka masadaki Salih aniden bana seslenince irkildim.Ulan şu herifin de kulakları hemen tilki gibi dikilmese olmuyor!Senin adın Salih değil,Tilki Salih olsun madem.Bunu hak ettin,canımcağızım.”
“Yok,yok,”diye onu başımdan savdım çabucak.”Bir sorunu çözemedim de.”
“Tamamdır,”diye seslendi.Sonra da kendi ekranındaki işine döndü.
İnsanlar sigarayı bırakmakla mücadele ederken ben lakap takma huyumdan kurtulmaya çalışıyordum.Ne garip bir yerdi şu kafamın içi!
Kulaklığı tekrar takarken her şey usul usul yerine oturmaya başlıyordu.
Bütün imkansızlıkların zihnimde dört dönmesine rağmen içimdeki şeytanca isteği bastıramıyordum.Karar vermenin tam zamanıydı.Ya bu işe girişecek ya da başlamadan pes edecektim.Sonunda her ay ödül almak ya da rezil olarak kovulmak vardı.
İçimdeki şeytan yine uslu durmadı ve ikide bir beni dürtükleyip listenin üst sıralarındaki adımı işaret ederken gözlerim bir kez daha ekrana değdi.
Bu,daha soruyu okumadan cevabını bildiğim bir sınavdan başka bir şey değildi.
Çünkü ben...
Evet,ben kesinlikle bir melek olmaktan çok uzaktım..
Sayfa=92
Ephesus yayınları,Serce Sevinç <3
Eskisi kadar seni sevmiyorum ve özlemiyorum.
Her geçen gün daha da artıyor içimdeki özlem ve sana olan duygularım. Bu özlem neyin nesi yüz yüze, yan yana bile gelmedik seninle... Duygularım derken sadece aşk değil sana plan hayranlık, seni mutlu görünce gelen mutluluk, seni kalbi kırık görünce gelen yürek sızısı ve senin aslında melek oluşunu fark edince gelen şaşılık...
Sevgilim,
Bu satırları yazarken bile, bilincim karanlık bir sisin içinde kaybolmuş gibi. Şarapnel parçasının hızla yaklaşan ölüm anını hissetmek, içimde bir yıkımın başlangıcıydı. Sonsuz bir karanlıkta kaybolmuş gibiyim, var olmayan bir dünyada sürükleniyorum.
Anılarına dokunamadan, sevdiğimizi ifade edemeden yok olmak, acı bir ironi. Sözlerimle seni incittiğimi düşündüğümde, içimdeki bu pişmanlık denizinde boğuluyorum. Senin gözlerindeki acıyı hayal etmek, var olmayan bir gerçekliği daha da ağırlaştırıyor.
Belki de hiçbir şekilde duyamayacaksın bu sözleri, ama içimdeki bu çaresiz çığlık, sadece bir an önce gözlerinin içine bakabilmek istiyor. Ağlama sesini, gerçekten duyamayacağım bir gerçekliğin acısıyla hatırlıyorum.
Eğer bu satırları okuyabiliyorsan, umarım anlarsın. Bir daha hiç olmazsa, bu kelimelerle bilmeme izin ver. Sevgi dolu kalbimle, var olmadığım bir dünyadan...
Seni çok seviyorum unutma beni ..
Bahar ( artık, o bir melek)
"Ben aramdaki sorunlarla ölüceğim,onlarla yaşayıp bu hayatı onlarla bitireceğim.Hayat etrafındakilerle olan sorunlardan çok senin kendinle olan sorunlarınla zor. Ve bu şekilde yaşamak için de saçma. Sonu olmayan bir yığın birini çözsen birini çözemezsin. Farkında değilsin ama sorun sensin,kendinsin. Eğer kendini yok edersen sorunu da yok edersin. Bu böyle,kimsenin dediği 'Hayat çok güzel,yaşamak çok güzel' laflarına inanmayın. Öyle olsaydı sonu olmazdı." dedi benim içimdeki kötü melek.
Yalnızca öptüm…
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
Sadece öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
Shakespeare
_Dünya büyük bir tiyatro sahnesi gibidir. Herkes bu sahnede rolünü oynar; rolü bitince de bu sahneyi sonsuza dek terk eder.
_İnsanı yoran yaşadığı hayat değil, taşıdığı maskelerdir. Tanrı size bir yüz vermiş; bir tane de siz eklemeyin.
_Beğendiğiniz bedenlere, hayalinizdeki ruhları koyup, aşk sanıyorsunuz.
_Madem bu dünya bile yok olacak bir
“Ah düşen melek,
içimdeki dost
kutsal bir şey fısılda
beni kıstırmadan
mezarın içine.”
Kilitli Kapılar
Ve tam dört gece sessiz, sedasız o zamiri bekledim. Bulunuşun cismini ete kemiğe bürüyerek hiçliğe dair bir cisimde şekillendim. Karanlık yırtınca yokluğun insandan duvarını: Cezasıyım, dedim, içimdeki günahın. Madem bölündükçe azalıyor içimin kuyusu, madem derinlerde korku adına bir melek insana eriyor. Öyleyse yaz bunu etime: Cehennemiyim içimdeki kâfirin!
"Cevabı ömür süren bir soru bıraktım sana
Mendili kan kokan sevgili arkadaşım
Usta bakışların keşfettiği rahatlıkla arkama yaslandım
elimde şah mat yüzüğümde tek taş siyanür
adınla bulanan bir aşkın, bir maceranın
macerasında
yolun sonunu söylüyordu
günahkar iki melek olan sağdıçlarım
al birkaç bulutlu sözcük
atlasını sırtında taşıyan