Konuşamamak, yürüyememek, hareket edememek, kendi başına yemek bile yememek... Yazar bu kitapta bize empatinin önemini çok güzel anlatmış. Kitaptaki kızımız Melodi konuşamayan ve yazamayan biri. 11 yaşındaki Melodi'nin fotoğrafik hafızası vardır ve hiçbir şeyi unutmaz. Okulun en zeki kızı olmasına rağmen konuşamadığı için kimse onu fark etmez.
Melodi'nin böyle engelleri olduğu için kimse onunla arkadaş olmaz. Hem kendi evinde hem de okulunda her zaman birçok zorlukla karşılaşır ve hissettiklerini hiçbir zaman ifade edemez.
Melodi'nin hikayesi beni çok etkiledi. İçinden geçenleri kimseye anlatamaması, arkadaşları tarafından garip bulunması onu çok üzer. Okurken bende onunla birlikte empati yapmaya çalıştım, yaşadığı zorlukları anlamaya çalıştım ama onu yaşamayan kimse onu tamamen anlayamaz.