İçimden gelenler..
Kalmayı ben seçmedim! Eğer bu kadar zor olacağını bilseydim senden önce giderdim, hiç düşünmeden terk ederdim. Seni çok gerilerde bırakırdım. Ben bitti diyerek noktayı koyarken, sen uzun bir başlangıçla sonsuzluğu adımlardın.
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
Saadettin Abimi örnek alarak bende bir şeyler yazmak istedim. Benden küçükler bana " abi " diyebilir, büyükler " kardeşim " diyebilir. Nasıl rahat hissediyorsa o şekilde hitap edebilir. Bana hitaplarda "bey" demesi resmi kurumda gibi hissettiriyor burada. Hele birine bey bayan yazması inanın bir ciddiyet arada bir mesafe varmış gibi hissettiriyor. Yaşım 29. Samimiyet, rahatlık ve güzelliklerle dolu bir ortamda olduğumu düşünüyorum. Bu şekilde ben kendimi rahat hissediyorum. Bana karşı da siz de daha rahat yazarsanız benim açımdan bir sıkıntı teşkil etmiyor. Sizlere karşı gereken ne ise onu derim yinede sululuğa da göz yumamam. Bu sitenin benim için bir aile ortamı gibi olduğunu göze aldığımda içimden gelenler bu şekilde.
İyi okumalar 1000 Kitap Ailesi...
