İnsanın Acısını İnsan Alır… Kitabın adı yetiyor aslında her şeyi anlatmaya. Şükrü Erbaş’ın 1995 yılında yazdığı şiir tadında denemelerden oluşuyor. İnsanın acısını sadece insan almıyor, bazen bir kitap alıyor, o kitapta okuduğun bir cümle de alabiliyor. Dönüp dönüp tekrar okuma isteği uyandırıyor, bazı cümleler var içime işledi. Sadece şiir gibi cümleleri değil, dönemin siyasi olaylarına ilişkin eleştirel yazıları da var.
Kitabın son bölümü şiirlere ve şairlere ayrılmış, eğer ilginiz yoksa o kısmı sevmeyebilirsiniz. Ben oldukça sevdim ve bilmediğim birçok şeyi öğrenmiş oldum. Örneğin Yaşar Kurt’tan dinlediğimiz ‘Kamyonlar kavun taşır’ şarkısının sözlerinin Cahit Külebi’ye ait olduğunu bilmiyordum , Metin Altınok’un Sivas’ta yanarak öldüğünü biliyordum (-Ne acı ki!) ama yıllar önce sanki içine doğmuş gibi ‘’Sonunda kendime bir top yangın edindim/Soluğumla besledim dudağımın ucunda’’ dizelerini yazdığından habersizdim.
Kitapta kalbime işleyen birçok cümle, birçok paragraf oldu. Açıp açıp tekrar okuduğum satırlar var, kısacası Şükrü Erbaş’ın büyülü dilini seviyorum..
