Romanları kalemiyle içime işleyen Aysel Özakın
Aysel Özakın'ı ve yazdığı eserlerin güzelliğini tarif edebilecek kelimeleri bulabileceğimi düşünmüyorum. O kadar akıcı sade ama bir o kadar da insanın içine dokunup en derinlerindeki sızılara toplumsal bakış açısını yansıtarak karakterleri ve romanları yazıyor ki... Resmen roman görünümlü şiir okuyor gibi hissediyor insan kendini
Aysel Özakın'ın doğduğu yaşadığı bir çağda yaşadığım ve yazdıklarını okuyabildiğim için gerçekten çok şanslı ve mutluyum
Yepyeni bir şair, taptaze bir kitap
Bir keresinde şiir için şöyle söylemiştim: Şiir, yürüdüğüm yorucu yolda, oturup dinlendiğim eşsiz bir durak, bazen bir sevgili, bazen şefkatli bir anne eli. Şiir, dünyamı güzelleştiriyor. İncecik gövdesi ile rüzgârda sallanan; eğilen, bükülen ama asla kırılmayan güzel ve güçlü bir çiçek hayal ediyorum. Ne kadar da nahif görünüyor ama nasıl da
Okurken her satırında içime işleyen o anlam yüklü sözler ve dizeler... Özdemir Asaf denilince akla gelen ilk şey aşk ve duygulardır ve bu şiir kitabında da bir solukta ve her satırında "Ne kadar güzel anlatmış aşkı" diyebileceğim bir şiir kitabı oldu kendisi.
Şükrü Erbaş bambaşka bir dünya benim için, şiirlerinde her duyguyu her olguyu barındıran şiir yürekli adam .. Boşuna sevmiyorum hüznüme dokunan kalemini ... Alıntıları yine farkında olmadan fazlasıyla paylaşmışım..
Yüreğime dokunan cümleleri paylaşmasam o cümleleri gücendirmiş hissine kapıldığımdan olsa gerek...
Aklımda kalan o kadar çok cumle var ki ..
"Yillar ki içinde binlerce düş ölüsü
Koparıp götürdü kimlerden neleri ... "syf22
Hepimizden bir çok şeyi alıp götürmedi mi zaman ? Yitirmedik mi çoğu şeyi bekledikçe hayal ettikçe ve yenilmedik mi zamanın yanılsamasına ? Öldürmedik yada öldürülmedi mi en çok düşünü kurduğumuz duygularımiź ? ?
"Hayatın yüreğime yıkılan yükü
Bedenim buğular içinde uçuk
İçmiyorum ki ..
Ağırlıklarımdan kurtuluyorum. " syf 53
" Bir adam tutmuş yüzünü uzun yağmurlara
Bir kadın kendi kuyularında ıslak ve hüzünlü
Söylüyorsa hâlâ incecik türküsünü
Sevgiye inandığından , sevgisiz olduğundandır. " syf 70
Daha nice cümle var içime işleyen. ..
"Ben şiir yazmazsam
Yitirir dilini içimdeki çocuk" diye geçiyordu bir kitabında....
Kalemin hic tükenmesin, içindeki çocuk sesini hiç yitirmesn..
Şükrü Erbaş
İnsanın Acısını İnsan Alır… Kitabın adı yetiyor aslında her şeyi anlatmaya. Şükrü Erbaş’ın 1995 yılında yazdığı şiir tadında denemelerden oluşuyor. İnsanın acısını sadece insan almıyor, bazen bir kitap alıyor, o kitapta okuduğun bir cümle de alabiliyor. Dönüp dönüp tekrar okuma isteği uyandırıyor, bazı cümleler var içime işledi. Sadece şiir gibi cümleleri değil, dönemin siyasi olaylarına ilişkin eleştirel yazıları da var.
Kitabın son bölümü şiirlere ve şairlere ayrılmış, eğer ilginiz yoksa o kısmı sevmeyebilirsiniz. Ben oldukça sevdim ve bilmediğim birçok şeyi öğrenmiş oldum. Örneğin Yaşar Kurt’tan dinlediğimiz ‘Kamyonlar kavun taşır’ şarkısının sözlerinin Cahit Külebi’ye ait olduğunu bilmiyordum , Metin Altınok’un Sivas’ta yanarak öldüğünü biliyordum (-Ne acı ki!) ama yıllar önce sanki içine doğmuş gibi ‘’Sonunda kendime bir top yangın edindim/Soluğumla besledim dudağımın ucunda’’ dizelerini yazdığından habersizdim.
Kitapta kalbime işleyen birçok cümle, birçok paragraf oldu. Açıp açıp tekrar okuduğum satırlar var, kısacası Şükrü Erbaş’ın büyülü dilini seviyorum..
Şükrü Erbaş' ı Ömür Hanımla Güz Konuşmaları ile tanıdım. Her harfiyle içime işleyen bir şiirdi. kendimden bir şeyler bulmuştum. Bu kitabı da uzun zamandır almak istiyordum. Sonunda aldım ve çabucak okudum. Ama şiir okurken genelde tekrar tekrar okumalardan daha derin anlamlar çıkarıyorum. Keza bu kitapta da aynısı olacak. Kitaplığında duracak ve ben her gelip bir sayfa okuduğum zaman güzelleşecek. Tabi ki bunu şairin anlayışı da etkileyecektir.
