İçimizde ölenler
Ölüm denildiğinde ruhun bedeni terk etmesi, damardan kanın çekilmesi, kalbin durması, nabzın atmaması, nefessiz kalınması anlaşılır doğal olarak...
Bu bedeni ölüme bir merasim düzenlenir. İtikadına göre gerekli ritüellerle bu dünyadan yolcu edilmiş olur.
...
Bir de bedenen yaşadıkları halde içimizde ölenler vardır.
Yıllarca beraber aynı yolda
Ve ikimiz, mezarlar kazacağız içimizde ölenler için.
Halil Cibran
Yenilgi, yenilgim,
benim ölmez cesaretim,
Sen ve ben, birlikte güleceğiz kasırgayla
Ve ikimiz, mezarlar kazacağız içimizde ölenler için.
Halil Cibran
Halil Cibran
"Yenilgi, yenilgim, yalnızlığım ve kimsesizliğim;
Binlerce zaferden değerlisin benim için,
Ve dünyanın tüm şanından şöhretinden daha tatlısın yüreğime.
Yenilgi, yenilgim, kendime dair bilgim ve başkaldırım,
Senin sayende bilirim hâlâ genç ve çevik olduğumu.
Ve solmuş defnelerin tuzağına düşmek zorunda olmadığımı.
Sende buldum
İnancımız ve amelimizin içinde gizli îmanımız. İnancımız kadar varlıktayız, îmanımız kadar inanmaktayız. Ne ara perdeler serildi üzerime böyle. Ağırlığın üzerinde ezilirken bedenim, ruhum teslim olmadı bu yokluğa. Ruhum hürken inandı, özgürlüğüne teslimim bu rüyanın. Olanlar olur, ölenler ölür yeterki ölmesin ruhum kokmuş yığınların içinde. İçimizde yanan bu ateşi sevgi besleyecek, sevgi teslimiyet olacak karşı konulmazından. YA HÛ, YA VEDÛD.