Trenin ritmi makaslarda tökezler, hat değiştirirken bocalıyoruz. O zaman altüst oluyor her şey; depremler, sarsıntılar... Ne yazık ki uzun sürmüyor bu. Önünde sonunda uyum sağlıyor gene. Diyalektik bir gidiş. Tıpkı tiyatroda olduğu gibi, yaşamda da önce kaos, ardından tartışma, sonra uyum, sonra gene çatışma, ardından gene uyum, sürüp gidiyor böyle. Sonsuzca.