İçimizdeki Şeytan

Caddedeki kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide bir böyle oluyorum bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, Bazen da hiç birinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... sadece bir yalnızlık ihtiyacı.

İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.

Ben şuna inanıyorum ki, üç buçuk günlük ömrümüzü kendimize zehir etmemek için ne mazideki hayatımıza ve kaçırdığımız fırsatlara ne de geleceğin olmayacak hülyalarına kulak asmayarak bugünümüze hapsolup yaşamalıyız.

İnsan ruhları arasında, şuurun pek de karışmadığı bazı münasebetler var...

İnsanlar hadiseleri basitleştirmeye, bayağılaştırmaya ne kadar meraklı...

Demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı?

Güzelle yapmacık, lüzumlu ile özenti birbirine sürtünerek yaşamaktaydı.