"Biz onlara benzemeyiz. Niye mi? Çünkü, çünkü yanımda sen varsın, beni kollarsın, senin içinde ben varım. Niyesi bu işte."
On beş dakika içinde israil askerleri ile 'bizimkiler' arasında pazarlık başladı.
Soru: "Rehinelerin durumu nasıl?"
Cevap: "Hapsettiğiniz Filistinlilerden iyi durumdalar, şimdilik."
Rica: "Pankartları indirin lütfen."
Ret: "Ne yani, takvim yaprağını gün bitmeden mi koparalım? Unutun bunu."
Vaat: "Konuşarak halledebiliriz. İstediklerinizi alacaksınız. Kimsenin canı yanmayacak."
Nükte: "Bunu derhal bir bez afişe yazın, görelim. Herkes görsün. Çünkü kulaklarımıza inanamıyoruz."
Sayfa 37Kitabı okuyor
Bir ölü dalga, şuramda tam
Coşkusu içinde saklı, gürültüsü
Bu kuru dal parçasını o getirdi dün akşam
Bıraktı yüreğime, en önce beni gördü
Yok hayır, yalnızca beni gördü de ondan
Konuşur gibiydi çünkü dokundukça gövdeme
Bir yangına daha uğrasam
Bir yangına daha uğrasam.
Her şeyden habersizdim önce
Bir gök yapıyordum deniz kabuklarından
Senin
Spoiler
Bunalıyoruz çocuk bunalıyoruz
Biçim veremediğimiz şeylerin
Biçimini alıyoruz
Bütün Şiirleri 1 (7)
İncelememe bu alıntı ile başlamak istedim çünkü kitabı anlatan bir alıntı bana göre.
Fransa Sarayı'nda aristokrat olan Madame de Prie, kralın gözünden düşer ve sürgün edilir. Sürgünün ilk zamanları geri döneceğini uman Madame, uzun süreli sürgün
Merhaba, ben esnaf.
Güne muhalif dayılarla siyaset konuşarak başlarım. (Diğerleriyle konuşulmuyor çünkü.)
Bozuk görürsem dayanamam, bozuğu tamamlayan para üstü verirsem, geri isterim.
(Bütünleştirmek için canım)
Her konuda bilgim vardır ve hiçbir işime yaramaz.
(Zaten bilgi satmayı bırakalı çok oldu.)
Kimseye fikrini sormam.
(Onlar sormadan
"Ben varım." Sırıtan Kuzey bir elini bize doğru uzatmıştı. İçindeki rekabet duygusu kabaran Yiğit de elini, onun uzattığı elinin üzerine koydu. "Ben de varım." Daha sonra Bağımlı da elini koyunca kızlar bir süre düşündü ve onlar da ellerini diğerlerinin elinin üstüne koydu. "Ben de varım." Efe Can, bu ayakla neyine
Sayfa 181Kitabı okudu
“İçinde yaşadığım bu zindan ile dünya arasında
Ne gibi benzerlik var onu düşünüyordum;
Ama başaramıyorum çünkü dünya kalabalık,
Burada ise bir ben varım.
Yine de çözeceğim.
Baynim disi,ruhumda erkek, bu ikisi çiftlerin
Durmadan cogalan bir sürü düşünce üretecekler
Ve dunyadaki insanlar gibi hepsi birbiri den farklı olan
Çesit çeşit düşünce dolduracak dünyayı
Sayfa 113 - Y.K.Y
Seninle karşılaştığımız da
Kavuştuğumuzda bir. Aşk usturası okşayacak seni. Kesikler içinde kalacaksın. Kesiklerinden akanlar bacaklarını ıslatacak. Nehir köprüsünün iki bacağı gibi Titreyecekler. Bense ağzımı sana dayayıp kana kana içeceğim. Sonsuzluğa kana kana. Seni okşarken elimi kaybedecek seni öperken dilimi yutacağım. Kalp çarpıntımızın nedeni kalplerimizi
Zweig tam bir savaş karşıtı düşünceleri savunan biri olarak 1. Dünya Savaşı boyunca da bu düşüncelerini yaymayı kendine misyon edinmiş bir yazardır. Bu kitabında arada kalmışlığı, bu düşünceler içinde sıkışıp kalmış, kendini çaresiz hisseden, insanlığın ötesinde bir yasa bir vatan olmadığını gösteren, bir toprak parçasını ayıran sınırlar ve sınırın bir tarafı vahşet bir tarafı cennet olan bu düzeni yok sayan bir adamın hikayesini ortaya koymuş ve bu arada kalmışlık durumuna birlikte bir cevap aramaya itmeyi başarmıştır..
Ressam Ferdinand savaş karşıtı olan bir insan olarak gördüğü vahşet karşısında kaçarak insan gibi özgürce ölümleri görmeden yaşamak için İsviçre'ye gelmiştir. Artık vatan onun için bir hapishane, bir mecburiyet yabancı diyar ise dünyadaki vatanıdır. Burada resimleriyle, eşiyle keyifli vakitler geçirerek yaşarken bile hep huzursuz, endişeli, bir elin hep arkasında onu beklediğini bir gün gelip bu hayal dünyasından çekip alacağını hissederek yaşıyordu. Ve bir gün korktuğu oldu bir resmi evrak, bir kağıt parçası, bir insan emri ve her şeyin sonunun gelmesi..
Çünkü kendi de biliyordu bir evrak gelecek ve vatana, insanlığa karşı duyduğu sorumlulukla kalkıp gidecekti.. Ama hiç beklemediği şekilde eşi ondan daha güçlü, pes etmeyerek onun düşüncelerini hatırlatarak yolundan döndürme mücadelesi vermiştir. Başarılı oldu mu olmadı? Bence bunu öğrenmek, arada kalmışlık hissini, insanlığın sorgulanan durumlarını, görmek için mutlaka okumalısınız diyorum.. Ben çok çok severek okudum çok beğendim. Sizlere de tavsiye ederim...
Stefan Zweig
Ya Yoksam?
Merhabalar kitap severler
Bugünkü kitap #yayoksam #koraybiber
Yazarımız sorguluyor kahramanı üzerinden. Hayatı, aşkı, yaşamı, evliliği, işi.
Siz de sorgular hale geliyorsunuz kendinizi. (Aklımda yer eden, düşündüren kitapları seviyorum)
Amacımız ne dedirtiyor kitap. Neden, ne için sürdürüyorum hayatı?
Sonra değer konusuna değiniyor. Değerli miyim? Kime göre? Neye göre?
İnsan konusuna geliyor düşünme sırası. Ne çok anlatıyorlar değil mi kendilerini? Bıraksak aylarca anlatırlar mı acaba?
Ama onlar da var olmaya çalışıyor böylece. Kendini anlatıyorlar, aslında sustuklarını bağırmak istiyor ama usul usul anlatıyorlar fırsat bulunca.
Ben buradayım!
Ben yaşıyorum!
Ben varım!
diyorlar.
Kitabın çoğu yerinde beni yazmış dedim, cümlelerin altını çizdim. (Cümleleri çizmeden kitap okuyamayanlardanım)
Beni yazmamış elbet. Ya da aslen bizi yazmış da diyebiliriz.
Çünkü hepimiz aynı, benzer hayatlar yaşıyoruz. Ve hepimiz sorguluyoruz içinde bulunduğumuz bu tiyatroyu.
Tiyatro dedim çünkü kitabımızda mizah da var. Epey kısım beni çok eğlendirdi.
126 sayfalık kitap hızla okunabilecek, eğlendirecek, düşündürecek, biraz aklınızı kurcalayacak bir hikaye.
Okuyun diyorum
Düşünün diyorum
Ya Yoksam? 
Koray Biber
"Hayatının 2 ayrıldığını fark ettin değil mi?"
"Helin'den öncesi ve Helin'den sonrası."
"Hayatım ikiye değil üçe ayrılıyor."
"Helin'den önce siyah bu bana nasıl tahammül ettiniz? Ben Helin'den önce Yankı'ya tahammül edemiyordum. O Yankı'nın duyguları yoktu, o Yankı bir robottu. Söylesene hangi anlarınız içinde ben varım?"
"Geçmişi düşün, anıları. O kadar yorgundum ki sizin anılarınızın içinde. Sadece bir gölgeyi siz birbirinizi sevdinşz, ben sizi sevdim ama ben sevgimi bile gösteremedim. Hiçbirinize."
"Helin'den önce sadece akıl olan bir robotum. Neyi fark ettim biliyor musun, Işık? Dördünüzden birisi olmasaydı sokak nöbetçiler ayakta duramazdı ama bensiz de siz olurmuşsunuz çünkü bir insan aklını kullanamadığında bile yaşayabilir ama kalbi olmadan yaşayamaz."
"Biz bir binaysak siz duvarlarınız, kolonlarıdınız; ben o evin bir eşyasaydım."
Sayfa 48 - IndigoKitabı okudu
