Kur'an, İncil ve Tevrat'ın Sumer'deki KökeniMuazzez İlmiye Çığ · Kaynak Yayınları · 20064,116 okunma
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Bu nasıl bir armağandır....
Cehennemin ortasında bir melek tanıdım. Sözlerindeki güzellik usul usul akıyordu yüreğime...
"Kimsin sen?" dedi.
"Cehennemin ortasına düşmüş, gün be gün eriyen bir 'Kar tanesiğim", dedim.
"Sen kimsin?"diye sordum.
"Sevdiklerim tarafından Cehennem'e sürgün edilmiş bir huriğim", dedi.
Cehennemin ortasında bir melek tanıdım ben. Aheste aheste dökülüyordu gözlerinden yaşlar...
Sordum;
"Bu yaşlar kimin için?"
"Kalbim ağrıyor", dedi.
"Senin kalbin yorgun", dedim. Hüzünlü hüzünlü gülümsedi melek, bana bakıp:
"Kalbim..Benim kalbim yaralı...Sen yaralı kalp nasıl sever, bilir misin?"dedi.
"Ben kalbimin varlığını unuttum, bilmem", dedim.
Solmuş bir çiçek misali büktü boynunu yaralı melek. Sonra:
"Ben kalbimi unutamam ki" dedi.
"Neden?" dedim. Fırtınalar kopuyordu içinde...
"Benim her gün kalbim ağrıyor. Canımı yaka yaka hatırlatıyor bana kendini. Zalim kalbim, yaşamak ve ölmek arasındakı ince çizgide dolanıp duruyor. 'Yapma' diyorum, söz dinlemiyor. Sızım sızım sızlıyor her gün...
Ben, Cehennem'in ortasında kalbi yaralı bir melek tanıdım. Gözlerinden izliyordum ruhunu. Kıraç topraklara benziyordu ruhu, kafesin içindeki kuşu anımsatıyordu Kalbi..
Ve ben o gün anladım. Bir meleğin daha hayallerini öldürüp, dağların başına yıkıp, o tertemiz kalbini yaralamışlardı.
BEN CEHENNEMİN ORTASINDA BİR MELEK TANIDIM.
Rojda. kaleminden.... 
Kitabsever'e yani bana ithafen...
"İnsanın en kendisi olduğu çağlar bence çocukluk çağlarıdır. Toplumun saçma değer yargılarının sizi ezmediği, kendiniz olarak yaptığınız davranışların yargılanmadığı, maskelerden arınmış çocukluk yılları. İnsan doğduğunda bir melek misali uçmayı bilir. Hayal kurmanın sınırsızlığının tadına varır. Fakat büyüdükçe, bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde sahip olduğu kanatları budanır. Bunu önce aile yapar, daha sonraları ise ailesinin içinde yetişmiş olduğu toplum. İlerdeki çağlarda öyle bir an gelir ki, budanmış kanatlarla uçamaz olur insan, toplumun sürü psikolojisine ayak uydurmuş hayatın keşmekeşi içerisinde içindeki o eşsiz 'ben'i unutmuştur. İçindeki oyun oynamak isteyen çocuğun sesi çok uzaklardan gelmektedir artık..."
Öldükten sonra neyin yararı dokunur ki?
Öldüğü gün olan 13 Aralıkta Hilton'a, berberi İlhami Ballıbabaya uğrayıp saçını kestirmiştir. Berber İlhami, o yıl Yeni Melek Sineması'nın sokağındaki dükkânını kapamış, Hilton Otelinde çalışmaya başlamıştır. Atay onun iyi müşterisidir; "senden iki misli para alacağım," diye takılmayı seviyordur ona: "Hem kafan büyük, hem saçın
İçimizdeki Şeytan
Alexandre Cabanel'in "Düşmüş Melek" tablosu, 19. Yüzyıl sanat tarihindeki romantik ve sembolist akımların izlerini taşıyan en etkileyici tablolardan biridir. Burada melek (Şeytan) cennetten düşmüştür. Figürün yüzündeki hüzünlü ifadesi yalnızlığı, sürgünü ve melankoliyi temsil eder ki zaten bakışlarıdaki derinlik aklımızda yer etmeye yeterlidir. Figür, yarı insan yarı ilahi varlık olarak tasvir edilmiştir bu da insanın içindeki iyi ve kötünün çatışmasını temsil eder. Eser kompozisyon, renk kullanımı, özellikle de tablodaki anatomi ve ince detaylar açısından muhteşemdir. Benim sanat tarihinde belki de en sevdiğim ve kendime yakın hissettiğim tablodur. Orantısını ve rengiyle biraz oynayarak kapak fotoğrafım olarak ayarladım fakat bir çok kişinin daha kapak fotoğrafında kendi ayarladığım şekliyle gördüm :) En azından neyi temsil ettiği bilinerek kullanılsın. Ancak bu platformda bile kopyalanmış olmak egomu okşadı açıkçası.
