* Kitap okurken elde kalem bulundurmak, önemli cümlelerin altını çizmek, sayfa kenarlarına, paragraf yanlarına "hüküm" ve "intiba" belirtici notlar düşmek, işaretler koymak da faydalı bir yöntemdir.
Böylece güzel olan, ilgiyi çekeni, hatırda tutulması gereken, ileride kullanılması ve tekrar okunması gereken, yoğun anlamlar ve ana-fikir taşıyan, mesaj veren cümleler belirlenmiş olur.
Paragrafın yanına veya sayfa başına, o kısmın ana-fikri ve konusu da yazılabilir.
* Kitabın sonundaki boş sayfalara, her okuyucu, okuduğu yerlerin fihristini çıkarabilir.
Çoğu kitabın fıhristi (içindekiler) vardır ama, okuyucunun, değer yargılarına ve önemli bulduğu fikirlere göre çıkardığı fihrist " daha kullanışlı ve yararlı olur.
* Daha ileri düzeyde bir inceleme tarzı ise, kitaptaki önemli bilgilerin ve beğenilerin fikirlerin not edilmesi, yazılması ve fişlenmesi suretiyle yapılan inceleme ve okuma tarzıdır. Bu not alma işinde bir defter de kullanılabilir,.
Böylece, kitap bittikten sonra, "acaba hatırımda ne kaldı, ben bu kitaptan ne öğrendim?" diye insan kendi kendine sorduğu zaman, zihninde/belleğinde, hiç değilse notlarında birşeylerin kaldığını görür. O tutulan notlar ve fıhrist, ileride hatırlamak için, bir yazı, bir sohbet ya da konferans için, en azından bir insana fikir vermek için... kullanılabilir.
* Okunan bir kitaptan bazı yerlerin mutlaka belleğe alınması şart değildir. Hatta insan birkaç cümle anlatmaya kalksa belki de anlatamaz. Fakat bu kitabın o okuyucu da bir "kanaat", bir "ana fikir" hasıl etmesi, ona bir dünya görüşü aşılamış olması yeterlidir.