Kanla Yazılan Destan Çanakkale
‘Şahit ol İda Dağı, şahit ol Kazdağı!
Şahit ol kara toprak, şahit ol azgın deniz!
Dalgalanmazsa üstümüzde Albayrak,
Yaşamaya neyleriz?’
Baha Rahmi Özen
Kanla Yazılan Destan Çanakkale
Şahit ol İda dağı, şahit ol Kazdağı!
Şahit ol kara toprak, şahit ol azgın deniz!
Bayrak, dalgalanmazsa üstümüzde,
Onursuz yaşamayı neyleriz?
Baha Rahmi Özen
Baştaki kararsızlığı uçup gitmişti Paris'in. Tanrıçaları artık daha iyi tanıyor; yalnız yüzlerinin, vücutlarının güzelliğini değil, duygularının, düşüncelerinin güzelliğini de; tutumlarının, davranışlarının güzelliğini de; bakışlarının, sözlerinin güzelliğini de biliyordu. İda dağı'nın genç ve yakışıklı çobanı, kafasında bin bir hesap yapan, bin bir plan yapan Zeus'un tersine, seçimini, düşüncesini açıklamaktan çekinmedi. Kararlı onurlu bir biçimde elindeki elmayı Aphrodite'ye uzattı.
"Elma senin hakkın Tanrıça'm," dedi Paris. "En güzel sensin. Duygularınla, düşüncelerinle, davranışlarınla da en güzel sensin."
Sayfa 117Kitabı okudu
...eski Yunan'da İda Dağı , Kaz Dağı olmadan önce mübarek Olimpos Dağı'ydı.
Sayfa 95Kitabı okudu
Her şey, Tanrıların bir ziyafette biraraya gelmesiyle başlar. Apollon'un liriyle şarkılar söylenirken, Nifak Tanrısı Eris, bir elmanın üzerine "En güzel tanrıçaya" yazarak ortaya atar. Hera elmayı kapsa da, Athena ve Afrodit itiraz ederek Zeus'tan hakemlik yapmasını isterler. En güzel tanrıçayı seçme konusunda kimseyi darıltmak istemeyen Zeus, sorunu çözecek olanın İda Dağında yaşayan Paris adındaki çoban olduğunu söyler. Tanrıların postacısı Hermes'in öncülüğünde Hera, Afrodit ve Athena, Bayramiş ve Edremit arasında "Kaz Dağı" olarak bilinen İda Dağına gelirler. Paris, tüm olup bitenlerden habersiz sürüsünü otlatmaktadır. Zeus'un buyruğunu Paris'e anlatan Hermes, en güzel tanrıçaya vermesi için elmayı Paris'e uzatır. Paris'in elinde bir elma, karşısında da birbirinden güzel üç kadın durmaktadır. Uzun süre düşünür Paris ve sonunda elmayı Afrodit’e uzatır. Böylelikle Afrodit, yeryüzünde yapılan ilk güzellik yarışmasını kazanan kadın olur.
Sayfa 46Kitabı okudu
Mitoloji
_Evridiki_
_Evridiki, Orfe’nin kavuşmak istediği sevgilisidir. Bir gün Evridiki'nin bacaklarına bir yılan dolanır. Sevgilisi bu yüzden ölüp yeraltına gidince, sevgilisini kaybeden Orfe de ona kavuşmak için büyük çabalar gösterir, ilahlardan yardım görme umuduyla, özlem içinde çalgısını çalıp dururken harikulade, ahenkli müzikler yaratır.
Zeus baba, Ida Dağı'ndan hükmeden ulu tanrı,
sen Helios, her şeyi gören, duyan sen,
ırmaklar ve toprak ve siz yer altında,
andını bozmuş insanlara acı çektiren tanrılar,
tanık olun bana, koruyun candan antlarımızı.
Sayfa 62Kitabı okudu
OREADLAR
Oreadlar, dağ Nympheleridir ve meskenlerine göre adlandırılırlar: Idaealer, İda Dağı'ndan, Peliadeler Pelion Dağı'ndan vb.
Artemis avlanmaya çıktığında genellikle bu Nymphelerin bulunduğu dağları tercih ederdi. Oreadlar Satyrlere ve özellikle de Hermes’e hayrandırlar.
İda Dağı. Şimdiki adıyla Kaz Dağı
Efsaneye göre, "dünyanın ilk güzellik müsabakası" da bu dağda yapılmış.
Sayfa 289Kitabı okudu
"Bu adayı gören buradan bir daha ayrılamaz," dedi Agaefendi. "Allah bir cennet köşesi diye burasını yaratmış.Şu karşı dağa siz Kazdığı diyorsunuz, Grekler Ida dağı diyorlar.Olimpos dedikleri de bu olmalı.Tanrilar o dağda oturumlarda.Orasini görmedim,yemin ederim ki tanrıların oturduğu yer o dağ değil, bu adadır,siz bu adanın baharını gördünüz mü hiç? Pınarın suyu şu değil ışıktır . Şu yerine bir deli ışık kaynar pınardan şu yerine.Sabahleyin ışık menekşe rengi olur.Kusluklayın bütün ada menekşe rengi olur. Ağaçlar, otlar, kayalıklar, deniz, üstümüzdeki yıldızlar menekşe kokar. Arılar,kelebekler, karıncalar , balıklar boynu egri menekşe kokar. İnsanın derisinin altına, kanına iliklerine menekşe kokusu işler.Havası hava değil ipektir.
Sayfa 483 - Y.K.YKitabı okudu
Gözlerimi kapadığımda görüntüler beliriyor. Değişen ışık altında İda Dağı. Mağaralarıyla yamaçları. Skamandros, kıyıları. Bizim için dünya buydu, daha güzel bir yer olamazdı. Mevsimler. Ağaçların kokusu. Ve varoluşumuzun bağımsızlığı, her yeni gün yeni bir sevinç.
Sayfa 141
