Türkiye’de sanayi gelişmeye başlamasıyla birlikte emek güçü ihtiyacı da arttı. İnsanlar köyde ekonomik sıkıntı yaşadıkları için şehirlere göç etmeye başladılar. Şehirde ev kiralarının Pahalı olması nedeniyle insanlar devlet arazisi olan, işyerlerine yakın buldukları yerlere baraka yaptılar. Daha sonra ilave odalar derken gecekondular ortaya çıktı. Resmî olmayan bu yerleşim şeklinde polise karşı güçlü olabilmenin, söz sahibi olabilmenin yolunun kalabalık olmak ve yerleşimin çok olmasını kavrayan gecekondu sakinleri köydeki akrabalarının şehire yerleşmelerinde teşvik edici oldular. Şehire yerleşen köylüler giderek nüfusun çoğunluğunu oluşturmaya başladılar. Şehirliler gecekondulaşmanın şehrin yapısını, kültürünü, refah sevyesini ve pirestijini düşürdüğü ve şuç oranının arttığı düşüncesini idaa ederken, devlet gecokondulaşmanın gelişen Türkiye’nin belirtileri olduğunu söyleyerek zamanla geçokonlaşmaya göz yumdu. Siyasetçilerde gecokondu nüfüsunun gücünün bilincinde olduğu için. Devletin arazisi üzerine izinsiz yapılan gecekonduların tapularını vermek vadiyle siyaset yapıldı. Zamanla tapularını eline alan halk giderek şehirle bütünleşti.
