...uğuldayan son düşüncelerim bunlar.
Sayfa 129 - Can yayınları
Onlar da bizi yüksek sesle haksız bulurlarken, alçak sesle hak verirlerdi.
Sayfa 127 - Can yayınları
Reklam
"Bayım, bir ölünün odasında bu kadar yüksek sesle konuşulmaz." Ama ben hâlâ burdayım.
Sayfa 124 - Can yayınları
Sözcükler, heyecanları dile getirmek için yeterli değildi.
…hiçbir şey istemiyordum; yüreğimin son duyarlı teli kırılmıştı. Ne yapacaklarsa yapsınlar artık, ben hazırım.
Ve yine de ey sefil yasalar, sefil insanlar, ben kötü biri değildim!
Reklam
Kalbimin öfke ve acıyla dolduğunu duyumsuyorum. Safrakesem patlamış gibi. Ölüm insanı ne kadar da hırçın yapıyor… 
Ancak şunu söylemeliyim ki umudum vardı hâlâ. Şimdi ise, Tanrı’ya şükür, umudum kalmadı artık.
İçimde birikmiş olanları nasıl dışarı atacağımı bilemiyordum; hem yaralanmış hem de neşelenmiştim.
Engin bir acıma duygusu onlar dolaşana dek bağırsaklarıma kadar nüfuz etti ve kahkahaları beni ağlattı.
Reklam
Kiyamet günü cehenneme giderlerken Araf'takı cezalarını çeken acı içindeki ruhlar gibiydiler.
Ah! Sefil insanların sefil yasaları! Ben kötü bir insan değildim!
Bütün bu olup bitenleri öylesine büyük, öylesine heyecanlı ve öylesine dikkatli bir merakla izliyordum ki kendimi unutmuştum. İçimde derin bir acıma duygusu vardı ve kahkahaları ağlatıyordu beni.
Delilik insanı yaşatır derler; en azından akıl acı çekmez; uyur, ölü gibi yaşar.
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.