Ben bekliyorken kimse gelmiyordu,
birileri geldiğinde ben yoktum.
kaldırımlar tüm gün , sadece birbirleriyle kolkola yürüdüler.
üzerlerinde ne ben ...ne kimse yoktu,
öyle ıssızlıkla geçti gün aralarım,
sonunda gece oldu
gözlerimi yumdum ,kirpiklerimin ucuna kızıl kandiller astım,
gözlerimi açtığım da geceye nar gibi saçıldılar,
benim için; gece
Biraz Uzun Oldu Ama; +1
Burada, bir başka dile ve kültüre neden saldırılır; o dili, kültürü ve insanını, kendi dilimiz ve kültürümüzün, doğrudan kendimizin bir zenginliği, tamamlayanı, yücelteni olarak görmeyiz de şiddetli bir öfkeyle yok etmeye çalışırız? Bu nasıl bir yönetim anlayışı, nasıl bir insan psikolojisidir ki, sahip olmadığı ne varsa, ya da yok ettiği ne
“Çağdaş ABD’de herkes, suçluları darağacında idam etmenin uygarlık dışı bir iş olduğuna inanıyordu. Fakat bu kişileri iğneyle idam etmek -yani o kadar göze batmayan bir yöntemle öldürmek- pek çok eyalette yasal bir uygulamaydı. Mahkumları dövmek modern Amerikalılar için “tiksinme eşiği”nin aşılması anlamına geliyordu. Ama mahkumları gözden uzak, birbirinden ayrı “tecrit birimleri”ne kapatmak öyle değildi. Hücre cezasının birçok insan için kabul edilebilir bir şey olmasının nedeni, bu uygulamanın Dickens’ın 1842’de “bunların bıraktığı feci izler ve hatıralar kolay kolay gözle görülmüyor” diye tarif ettiği şeydi. Garland da “Rutin şiddet ve eziyete ancak ihtiyatlı, üstü örtülü bir şekilde veya bir şekilde gözden uzakta icra edilmesi kaydıyla müsamaha gösterilebilir.” diye yazıyordu. Önemli olan şiddetin seviyesi değil, görünürlüğü ve biçimiydi.”
Sayfa 93Kitabı okuyor
Serveto'nun yakılması bütün çağdaşlarınca ahlaki açıdan Reform Hareketi'nin bir yol ayrımı olarak algılanır. Aslında o şiddet dolu yüzyılda bir insanın idam edilmesi çok dikkat çekici bir anlam taşımaz; İspanya kıyılarından yukarıya, Kuzey Denizi'ne, Britanya adalarına kadar, İsa'nın onuruna sayısız sapkın yakılmaktadır.
Sayfa 134 - Can YayınlarıKitabı okudu
kötüye şiddet kullanarak karşı koymayın_
Tolstoy... acılarla gerilmiş vicdanının olanca gürültüsünü, etik şiddetini acımasız mancınığıyla yüzyılımızın duvarına öyle kuvvetle çarpmıştır ki, bugün bile hâlâ yarı kırılmış sütunlarda sarsıntısı hissedilmektedir. Bu atışın ruhtaki etkisini tüm yönleriyle ölçmek mümkün değil: Brest-Litovsk'dan
Sayfa 337 - 338 İş Bankası Modern Klasikler DizisiKitabı okudu
Terör Dönemi
Fransız Devrimi en başından beri ciddi ölçüde şiddet içeriyordu fakat 1793'te XVI. Louis'nin idamıyla süreç ivme kazandı. Britanya, İspanya ve Hollanda Avusturya'nın taarruzuna katıldı; Fransa ise ölüm kalım savaşı veriyordu. Jakobenler ve görece daha az radikal olan Jirondenlerden oluşan iki fraksiyon iktidar savaşına girişti; Jakoben Maxmilien Robespierre'nin kurduğu Kamu Güvenliği Komitesi yaz itibariyle Fransa'nın yürütme erki oldu. Bunun ardından her iki tarafın liderleri idam edildi ve Parisliler Devrim'e olan sadakatlerini ispatlamak için hummalı girişimlerde bulundular. Binlerce kişi etkili, akılcı ve demokratik (!) bir icat olan giyotinle idam edildi. Jean-Paul Marat'nın cinayete kurban gitmesiyle huzursuzluk arttı, Robespierre bile idam edildi.
Sayfa 238 - Kronik KitapKitabı okudu
