Yalnızım, evet, herkes yalnızdır, yalnızız.
Peyami Safa’nın bu eserini okurken yaptığı karakter analizleri, psikolojik tahlil gücü ve iyi-kötü muhakemesi ile büyük usta 
Fyodor Dostoyevski tadı aldım.
Yalnızız romanında iki anlatıcının varlığı söz konusudur. Bunlar: 1. ve 3. anlatıcı bakış açısıdır. Romanda genel olarak 3. şahıs anlatıcı hakimdir. Ancak yazar bazı bölümlerde tarafsızlığını ortaya
İlişkiye felsefi bakışlar.
Utilitarizm: valla geçinemiyorsan hemen bırak bizim ahlakımızın temeli faydacılıktır, faydası yoksa sana hemen bitir.
Pesimizm: valla ilişkiler hep acıdır iki gün gülersin beş gün ağlarsın bence en iyisi hiç bulaşmamak.
Taoizm: Hersey tao ile bağlıdır, cosmos sana böyle bir kurgu sunduysa içinde yaşamalısın ve uyum sağlamalısın konjonktüre.
“İdealizm sözcüğünün içinde kasıtlı olarak bir ahlak kavramı vardır ve bu materyalizm düşmanlarının kurduğu bir tuzaktır. Materyalizm düşmanları dünyayı maddeyle değil, bir ruhla açıkladıkları için, gerçekte, yalnız onların bir fikre, bir ideale sahip olabileceklerine herkesi inandırmak isterler... Bu bir safsatadır. Felsefî idealizm, gerektiğinde en iğrenç işlere kılıf görevini de görür. İdeal üstüne söylenen şatafatlı sözler, kabul ettirilmeye çalışılan sömürünün üzerini asla örtemeyecektir. Yani materyalizm ile idealizm kesin olarak birbirleriyle bağdaşamazlar, materyalizmin her ilerlemesi, idealizme indirilen bir darbedir. Bu, karşıtların birliğidir ve materyalizm ile idealizmin arasındaki savaş kaçınılmazdır...”
