Modern burjuvazi, oluşumu gereği başından beri çift yönlii bir toplumsal kökene sahiptir: Bir yanda bizatihi sermayenin taşıyıcıları, diğer yanda ise tek sermayeleri eğitimleri olan bireyler. Bu yüzden de aynı zamanda eğitimli sınıftan ve sermaye sınıfından söz edilmekteydi; ki, eğitimli tabaka mülk sahibi olan tabakayla mutlaka ideolojik bir özdeşlik içinde bulunmak zorunda değildi.
Sayfa 180Kitabı okudu
Eğitimli kişi, buna karşılık olarak, tinsel ufku söz konusu olduğunda çok yönlü bir belirlenmişlik içindedir. Edindiği eğitimsel değerler, toplumsal gerçekliğin kutuplu yönelimlerden ibaret olduğunu öğretir ona. Oysaki eğitimden hareketle bütünsellikle bağ kurmayan, daha ziyade toplumsal üretim sürecine doğrudan katılan kişi, yönelimsel olarak sadece belli yaşan çevrelerinin dünya görüşürü benimseyip sırf kendi somut konumlandırmasının belirleyiciliğinden hareketle eylemde bulunur.
Sayfa 179Kitabı okudu
Ortak eğitim değerlerine katılım, doğuştan gelen-tabakasal, meslekî ve mülkiyetten kaynaklan farklılıkları yönelimsel olarak gittikçe yok edip bireysel ve eğitimli kişiler arasında aldıkları eğilim doğrultusunda bir bağ kurarlar.
Sayfa 179Kitabı okudu
Sentezci denemeler, birbirinden bağımsız olarak meydana gelmezler; zira, bir sentez, daima zamanının güç ve veçhelerini özetleyerek diğerinin zeminini hazırlar. Sentezler, bu toparlayıcı bakışı giderek genişleyen düşünsel bir temelden hareketle edinmeye çalıştıkları oranda, içlerinde ütopik bir sona ulaşma anlamında mutlak bir senteze doğru belli bir ilerleme meydana gelecektir (ki, bu durumda. bir sonraki sentezler bir öncekileri bünyelerinde eriterek bir şekilde içlerinde barındırırlar).
Sayfa 175Kitabı okudu
Teori-pratik ilişkisine gelince; faşist-eylemci yaşanmışlığın büyük cazibesi, düşünsel alanın tümünün illüzyonların bir oyunu gibi görünmesinden ibarettir. Politik düşünce, burada, insanın içindeki eylemselliği -en iyi ihtimal- “mitler” şeklinde alevlendirebilir; yapamadığı şey ise, politika alanını ya da geleceği bilimsel olarak kavramaktır.
Sayfa 168Kitabı okudu
Ve gerçeklik daha bu şekilde aydınlatılmış bir durum çerçevesinde eylemde bulunduğumuz andan itibaren değişmekledir; bununla birlikte de yeni bir teorinin meydana geldiği bu gerçeklikteki konumumuz değişir. Demek ki sıralama şu şekilde olmaktadır: 1. Her teori, gerçekliğin bir işlevidir, 2. Her teori, belli eylemlere yol açar. 3. Eylemde bulunmak, gerçekliği değişime uğratır ya da -başarılı olamıyorsa eğer- bir önceki teorinin revizyonuna-zorlar. Eylemde bulunmaktan dolayı değişime uğramış reel koşullar sonucu ise yeni bir teori meydana gelmektedir.
Sayfa 149Kitabı okudu