Gençliğinin baharında, hayalleri, yaşama sevinci, geride bıraktıkları aileleri, sevgilileri, evlatları olan fidanlar birer birer ölürken ben nasıl uyuyabilirim? Bir annenin sevmeye kıyamadığı evladının ölüm haberini aldığını düşündükçe nasıl başımı yastığa rahat koyabilirim? Her zamanki gibi yine filler savaşıyor ve karıncalar eziliyor. O ailelere sabır bile dilemeye dilim varmıyor. Sabır dilemek dileyene çok kolay ama yaşayana çok zordur...