Ey Yabancılar!
Gerçeği küçümseyerek ,gizlere inan
İzleri terk ederek , kayboluşa inan
Kendine yabancılaşarak , öz-mezara inan
Kalabalığı fark edip , yalnızlığa inan
Eksikliği fark edip , bütünlüğe inan....
Neredesin ey şah damarımdan daha yakın olan!
Acizliğin abidesini yıktığım için mi beni terk ettin?
Geceden çıkardığın aydınlığınla övünmediğim için mi?
Yüreği cüzamlılar gibi zikretmediğim için mi?
Adının anıldığı her yerden nefret ettiğim için mi?
Övgüye aç olan ilahlarını doyurmadığım için mi?
I.
Karanlıklar, aydınlıklarla yaralanır.
Aydınlıklar, karanlıklarla lekelenir.
II.
Buydu!
Karanlığın sabrında ve soluğunda,
İhtişamlı kürsüler uzağında,
Devrilen sevda yanı çığının