Modern edebiyatın kurucularından sayılan Conrad’ın, dilin rüzgârına tutunup denizin özgürlüğünde, anlatma işini iki anlatıcıyla sürdürdüğü yapısı ve sömürgeciliği ele alan konusuyla iki boyuttan oluşan kitabını OKUDUM. “Okudum” bana hep ikircik bir kelime gibi gelmiştir. Bir kitabı okumuş olmakla, bir kitabı yaşamak arasındaki belli belirsiz
Yaşamın Ucuna Yolculuk ya da Bir İntiharın İzinde
6 Şubat 04.17’de gözlerimi yummadan önce gördüğüm en son şey bu kitaptı. Neyse ki uykuya dalmamıştım, neyse ki Tezer Özlü uyumama izin vermemişti. Saniyeler sonrasında ise duvarların titrediğini, zeminin dalgalandığını ve dışarının uğuldadığını hissettim. Müthiş bir zelzeleyle sarsılmıştık. Gerisi zaten malumunuz, kabustan farksızdı.
Nasıl ki
Merhaba arkadaşlar ;
Sadık Hidayet'in ilk okuduğum kitabı oldu Kör Baykuş, abartılı melankolik kitapları pek sevdiğim söylenemez aslında ama iyi ifade edilmiş duygular okuyucuyu etkisi altına alabilir nitelikte idi.
Kitap içeriğinden biraz bahsedecek olursam ;
Hem ruhsal olarak hem de bedensel olarak hasta bir karakter çıkıyor karşımıza. Beni en çok ürküten tarafı ise, ağır ve melankolik düşünceleri olmuştur. Öyle ki bu düşünceler zaman zaman ürkütücü olabilecek dereceye bile gelmiştir.
Gerçek bir depresyon ve düşünce karmaşası söz konusu romanda. Böyle olunca da okuyucu belli bir yerden sonra, " Ayy yeter içim şişti." moduna girebiliyor. Ben bunu yaşadım. :d
Son alarak ise gene romandaki bir konuya değinmeden edemeyeceğim. Bana göre ütopya diyebileceğim bir evliliğin de acısını yaşayan kahramanımızın duyguları fazla abartılı ve samimiyetsiz geldi bana... Zira" Kimse vazgeçilmez değildir. "diyerek sözlerimi noktalamak istiyorum. Keyifli okumalar. :))
Dedemin Bakkalı - Şermin YAŞAR
Dedemin Bakkalı Şermin Yaşar'dan okuduğum ilk eser oldu.
Yakın zamanda yazarla Zoom üzerinden yapacağımız görüşme için öncesinde bir kitabını okumak istedim. Başladığım günün gecesinde bitti eser. Akıcı, insanı yormayan bir kitap olduğunu ifade edebilirim. Başkahramanı bana biraz Şeker Portakalı'nın Zeze'sini andırdı diyebilirim ama tabii ki onun verdiği duyguyu vermesi imkansız benim için. Hatta biraz da çocukların büyüklere bakışı nedeniyle Küçük Prens'e götürdü beni.
Bir çocuğun gözünden çocukluk ve büyüklük kavramı, iş hayatı, hayata atılım deneyimleri ve bu deneyimlerin büyükler nedeniyle her defasında başarısız olması anlatılmış eserde. Dönemin kültürünü de hissediyorsunuz okurken. Bazı yerlerde ziyadesiyle duygulandım. Bazı yerlerde çocuğa sinir olduğumu da ifade edebilirim, büyük olduğumdan olsa gerek yaptığı bazı davranışlar bana geçmedi. Rahatlıkla kalp kırıp umursamaması mesela... Ama çocukluğumuzda çok daha fazlasını kendimiz yaptık belki de.
Okuma sürecimde eserden ziyadesiyle alıntı paylaştım, biraz da incelememi sabah saatlerinde yapıyor olmanın verdiği üşengeçlikle buraya eklemeyeceğim. Keyifle okumanız, çocukları hayat boyu anlamanız dileğiyle, kitapla kalın...
158 syf.
9/10 puan verdi
"Altmışıncı yaşı eşiğinde dileğinin ne olduğu sorusunu şöyle yanıtladı: "Bu altmışıncı yılımda, bizim orada, halkımın arasında, halkımla baş başa, göz göze olmak, ne diyebileceksem, ona, o her şeyden güçlüye, o neylerse güzel eyliyene söylemek, hesap vermek isterdim. Olmadı. Olamıyor. Yine de söyliyeceğim şu: Onu düşünmeyi bir an bile
752 syf.
·
Not rated
Metafizik Irmaklarda Bir Arayış Hikayesi: Tuhaf ve Biçimsiz
"Açıklama denen şey giydirip kuşatılmış bir yanlıştır, yanlışın ta kendisi.."
Her yorumun başlı başına bir yanlışlık olasılığı gibi.Çünkü kitabı elime aldığım andan bitene değin onlarca yorum analiz cümlesi geçti kalemimden her biri diğerinden doğru ve diğerinden yanlış.
Bu açıklamayı da(!) yaptıktan sonra yazarın okurunu sürüklediği
