Bir hocam bana, "Zekanı mirasyedi gibi harcıyorsun!" demişti. Doğru... Zekamı har vurup harman savurdum ve nihayet iflas ettim. Hiçbir şeyim kalmadı.Ben zekayı radyum gibi bitip tükenmez bir cevher sanıyordum.Onun insan eliyle yetişip gelişen bir şey olduğunu düşünüyordum.Adam olmak değil, enteresan olmak:bir şey yapmak değil, bir şey yapanlara istihfafla bakacak bir yere çıkmak istiyordum. Halbuki bu gün sonsuz zaman ve mesafenin içinde ben neyim? Bir solucandan, bir ayrık kökünden daha ehemmiyetsiz, daha değersiz, daha lüzumsuz bir mahlukum..."
Onun kara gölgesinde ruhum döndü bir zindana,
Bu can tenden çıkmadıkça, iflah olamam ben asla!
Sayfa 35
