Bilinmeyene doğru yolculuk eden kişi, aynı zamanda içinde de bir yolculuğa çıkmaktadır.
Bilinmeyen, insanı bir mıknatıs gibi kendine çekiyor . İnsan tamamen rastlantısal gibi görünen olayların akışı içinde birdenbire daha derin bir anlam, sembolik bir mozaik görebiliyor.
''Asıl cehennem, cehennemin bulunmamasıdır. Her şey bir boşluk.''
Sayfa 137Kitabı okudu
''Oysa hepimiz birer sırça köşkte oturuyoruz, mesele bu. Kanser. Radyasyon kanseri. Gezegen kanseri. İnsanlık gitgide şişerek dev bir kanser tümörü hâline geliyor. Karayolu ağları, demiryolları, gemiler ve uçaklar da kanserin yayılmasını sağlıyor. Ve bu dev tümörlerin altında, asfalt ve parke taşı yolların altında lağım kanalları dolaşıyor dev bir bağırsak sistemi gibi. Kullanılıp atılmış prezervatifler, sidik, hijyenik kadın bezleri, çöp, dışkı ve doğmamış ceninler... Aşağılarda fareler ve bakteriler cirit atarken, yerüstünde güç sahibi adamlar gökdelenlerinde oturmuş, yeni bir dünya savaşına ait masraf ve kâr hesabını yapıyor. Nasıl da sert kabuklu, yapay ve asalak bir hayat yarattık kendimize evrende... Nasıl da gezegenin kesesinden zenginliyor, şişiyor ve kendimizi üstün görür havalara giriyoruz.''
Sayfa 139Kitabı okudu
Bu cinnet halindeki dünyada yaşayan genç bir adamım ben sadece.
Zira kuşun kafeste yaşıyor olması denizcinin umrunda bile değil.
Şimdi uyusa insan. Dizlerini çenesine çekerek ana rahminde bir cenin pozisyonunda kıvrılıp yatsa ve uykunun yumuşacık pamuklarına dalsa...
Dua, fuhuş ve baharat kokan bu daracık sokaklar kadar karmaşıktı içim.
Toprak ve su kaçışınızı engelliyor; oysa hava ve gökyüzü bize açık.