Ülkemizi iyi tanıyan bir adamın "Size çeşitli ihtiyaçlar yaratmalıyız" dediğini duymuştum. Yine "şey'leri kastediyordu. "O zaman siz de çalışmak için can atarsınız" diye devam ediyordu bu bilge adam. Ellerimizin gücünü "şey'ler üretmek için harcamamız gerektiğini söylemeye çalışıyordu. Sözde kendimiz için, ama öncelikle Papalagi için "şey'ler.
Biz de yorgun, solgun ve iki büklüm olmalıymışız.
paranın muzazzam gücü...
...Ne var ki patronunun karşımda el pençe divan durduğunu gören çocuğun da karşımda iki büklüm olduğunu gördüm ve böylelikle, paranın o muazzam gücünü ilk kez o an -manevi ağırlığıyla Trabb'in çırağının eğilip bükülmesine neden olduğunu gördüğüm o an- deneyimlemiş oldum.
Günün birinde “kafes”ten çıktı . Bir ölü gördü.
- Bu nedir ?
- Bu , insanın kaderidir .
- Yani benim de mi ?
- Evet .
Ölüm nedir ?
Sayfa 23 - Fecr YayınlarıKitabı okuyor
Kadın konuşur:
Doğu’dan kopar gelirdin; sarardın kollarınla beni, sabah çiyleriyle ürperirken bütün bedenim, ey Güneş! Giyindiğin mavilikler üstünde güvercinler uçardı, öpüşlerimiz seher yelleri estirirdi yapraklarda; ve ben bırakırdım kendimi sevgine, güçsüzlüğümün tadına doyamayarak.
Ah! Ah! Ne diye koşar dururdun dağlarda?
Sonbaharın gece gündüz eşitliğinde bir yabandomuzu yaraladı seni!
Öldün; ağlıyor pınarlar; ağaçlar iki büklüm, çıplak çalılıklarda kış rüzgârı ıslık çalıyor.
Gözlerim neredeyse kapanır benim de, madem karanlıklar sarıyor seni. Şimdi dünyanın öbür yanındasın sen, benden daha güçlü sevdalının yanında.
Ey Persephone, güzel olan ne varsa sana doğru iniyor hep, bir daha da dönmüyor.
"Evim oldun sen benim.
Ben bankalarda, parklarda iki büklüm bir kat sabahlarken evim oldun. Kör kuyulara sürüklenirken, dipsiz uçurumlara giderken,
sarp dağlarda yürürken evim oldun. "
Sayfa 153 - Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık - 1. BaskıKitabı okudu
Gençler bir tek kendileri genç oldu sanıyorlar. Bir onların hayatı var sanki, biz hiç yaşamadık, biz hiç genç olmadık, hiç hata yapmadık. Ben de anamdan böyle iki büklüm ihtiyar doğmadım.
Sayfa 146Kitabı okudu
" Üzülme ufaklık
Yaşıyorum ümitsiz,
Yaşıyorum bir hayli yersiz günlerimi
Bizim gibiler gidemez ufaklık
Bizden yalnızca giderler
Hem de öyle bir giderler ki
Söker atarlar iki büklüm yüreğini
Kendine iyi bak ufaklık
Üzüldüm ama nefret değil bu küsemem
Direndim savruldum
Ama kaybettim diyemem
Üzülme ufaklık
Filmini izleyen var göklerde
Sen rolünü iyi oyna..."
Ebû Mûsa el-Eşa'rî (r.a.)
"Ebû Mûsa el-Eş'arî uzun yıllar idarecilik yapmasına rağmen dünya malına hiç iltifat etmedi. Herkese Hz. Peygamber (s.a.s.) zamanında yaşadıkları mütevâzı hayattan örnekler vererek sâde yaşamanın güzelliğini anlattı. Çok hayâlı bir insandı. Geceleri uyurken vücudunun açılabileceğini düşünerek bir nevi pijamayla yatardı. Allah'tan utandığı için karanlıkta iki büklüm yıkandığını söylerdi. Talebelerini yumuşak kalbli olmaya teşvik eder, Allah korkusundan dolayı ağlamayı tavsiye eder ve:
–Ağlayamıyorsanız, ağlamaya gayret edin! Zira cehennem ehli, göz pınarları kuruyana kadar ağlayacak, sonra içinde gemiler yüzecek kadar kanlı yaşlar dökecekler, derdi."
Erkam YayınlarıKitabı okuyor
Artık büyük adamı yalnızlığa ittikten sonra, ona ne yaptı- ğını unuttun. Hemen yeni bir saçmalık konuştun, yeni bir alçaklık yaptın, onu tekrar derinden yaraladın. Sen unutursun. Ama büyük insanın özelliğindendir unutmamak, kin gütme- mek, ama senin niçin böyle bayağı davrandığını anlamaya çalışmak. Bu da senin için yabancı, biliyorum. Ama inan
Sayfa 31Kitabı okuyor
Para her şeyin ilacı güzel kardeşim, parası olan adam yaşlanmaz. Senin baban işçiydi, erkenden çöktü evet. Babanın çektiğini sen çeksen sen de iki büklüm olursun. Bizim babamız iki büklüm oldu
Sayfa 86Kitabı okudu
İnsanlara karşı ancak ve ancak tevazu sergilemek gerekir. Tevazu ise asla birinin önünde iki büklüm olmak değildir.
Yazarın fikirlerinin aklında nasıl belirdiğini; fikirlerin mürekkep hokkasının başında, karnı sıkışmış, kafası sayfalara gömülmüş haldeyken mi gelip gelmediğini çabucak anlarız; ki bu durumda kitabıyla alakamızı da çabucak keseriz! Kasılmış bağırsaklar kendini hızla ele verme konusunda -bundan hiç şüpheniz olmasın- ağır havadan, alçak tavanlardan ve dar odalardan geri kalmaz.
Farklı bir ışık arayışı da vardır. Kütüphaneler her daim çok karanlıktır. Yan yana dizili kim bilir kaç ciltten oluşmuş tepeler, yığınlar ve yüksek raflar; hepsi de ışığın içeri girmesini engellemek üzere bir araya gelmişlerdir.
Bazı kitaplar dağların keskin ışığını veya denizin güneşli pırıltılarını yansıtır. Özellikle de renkleri... Kütüphaneler de, orada yazılan kitaplar da gridir. Alıntılarla, referanslarla, dipnotlarla, sayısız çürütmelerle dolup taşarlar.
Yazarın bedenini getirin aklınıza: ellerini, ayaklarını, omuzlarını, bacaklarını. Kitapları fizyolojinin ifadesi olarak düşünün. Pek çok kitapta oturup kalmış, kamburlaşmış, iki büklüm olmuş, masanın üstüne büzülmüş bir bedenin varlığını hissede bilir okur. Yürüyen bir beden kıvrımsızdır, yay gibi gergindir; güneşe maruz çiçek gibi, çıplak gövdesi, gergin bacakları, ince kollarıyla maruzdur engin boşluğa.
Bir kitabın, bir insanın veya bir müzik kompozisyonunun değerini anlamaya yönelik ilk sorumuz şudur: Yürüyebiliyor mu?
Sayfa 24
