Az daha yoklukla varlık arasındaki o kıldan ince çizginin içinde kalacaktın. Ruhunu oradan kurtaramayacaktın az daha. Sonra "Allah'ım," dedin, iki büklüm, "biliyorum her şeyi, her şeyi biliyorum ve şimdi çok zordayım." Allah sesini duydu. Sen kendi sesine bile tahammül edemezken hem de. Bir süre, aynadaki sanki bir başkasıymış gibi yabancı gözlerle baktın.
Sayfa 11 - Sitem (Hikaye), Tarık Tufan
Maruzat
Al yaralarımı, al yaralarımı, al yaralarımı
Öp bir kırlangıç uykusuna sıkışmış sesimi
Fısılda kulağıma yaz gecelerini
İncinmiş yerlerimden sev beni
Tesellisi yok geçen ömrün
Al nefesimi, Al nefesimi, al nefesimi
Tut iki büklüm anılarımı
Doldur boşalt acılarımı mavi deniz kavnozlarına
Durdur sirenleri ölmeyeyim bugün
Anneme söyle dönmesin gözyaşlarını yastığa
Al gözlerimi, al gözlerimi, al gözlerimi
Kurak adımlarıma yeşiller sür
Ellerim kar koksun, hüzün değil
Mevsimler doldur göğüs kafesime
Al acılarımı, al nefesimi, al gözlerimi
Bir sen olsun verdiğin.
Sayfa 45 - Tuğba BozkurtKitabı okudu
Ne var ki patronunun karşımda el pençe divan durduğunu gören çocuğun da karşımda iki büklüm olduğunu gördüm ve böylelikle, paranın o muazzam gücünü ilk kez o an deneyimlemiş oldum.
Sayfa 217Kitabı okudu
Koğuşunun en yırtık tiplerinden biri olan, her saniye çatacak adam arayan, hava verdikleri süngerleşmiş ciğerine rağmen güreş eden ve bir kakışma neticesi iki büklüm hâle gelen bir Beypazarlı Nazmi Pınarcı vardır ki, uzun ve devamlı öksürür. O öksürürken de, sansar girmiş bir kümeste, bir sürü kaz, tavuk, hindi, ördek ve çeşit çeşit kuş bir ağızdan çığlık basar.
O sırada kazara biri uyanır ve Nazmi'ye, kalkıp su içmesini, öksürüğünü kesmesini, o öksürüğü bir kadın farzettiğini ve visaline talip olduğunu, öksürürken kesmezse kendisini yatağından atacağını, doğru söylediğini, yoksa annesini avrat diye almaya hazır olduğunu bildiren bir küfür patlatır. Bu kadar uzun anlatılan küfürün metni birkaç kelimeliktir.
Ve arada, uykumun iç mânii etrafındaki bu dış mânilerden mes'ud, nefsime hitap ederim:
— Sabredeceğim! Daha memnunum! Sabredeceğim! İş buna sabredebilmekte!..
Sayfa 167 - BÜYÜK DOĞU YAYINLARI / ANKARA -Ateşin Merkezi-Kitabı okudu
Beni rahatsız eden
sessizliği bozmuş olmak için "Sizin aradığınız
hal, ceninin ana rahmindeki halidir.
Koşuşturmadan, mücadele etmeden, kimseye
yağ çekmeden, sıcak, yumuşak ve kızıl bir
duvarın içinde iki büklüm vaziyette durur.
Yavaş yavaş annesinin kanını emer, tüm
ihtiyaçları kendiliğinden karşılanır. Bu, her
insanın yaratılışında var olan, kaybolmuş bir
cennet nostaljisidir. Orada insan kendinde,
kendi içinde yaşar. Belki bir anlamda ihtiyari
ölüm değil midir?" dedim.
