“Dehşetli aksi seda yapıyor sesler.
Hemen bizim bahçeye bitişik bir tarlayı sürüyorlar.
İki öküz,
bir adam önden çekiyor,
bir adam arkadan idare ediyor sapanı.
Toprak kabarıyor.
Hayat dolu toprağın üstünde insan eli.
Hayretler içinde bakıyorum.”
Cem YayıneviKitabı okudu
“Lüzum gördü adlî tabip ve Halil hastaneye yattı gözleri için.
Başhekim ve operatörü Faik Beydi memleket hastanesinin, (Polis Müdürlüğü eski doktorlarından).
İki mahkûm daha vardı koğuşta ve üç jandarma muhafız.”
Cem YayıneviKitabı okudu
“Ben, bu büyük yapıdaki efendiyim. Sarı bir hap verecek yerde ona inadına kötülük eden insan. Tapu kâtibi ve ben ikimiz de bir. Parmak basacak, inandığı için değil, ben emrettiğim için. Ve şimdi hiçbir şey düşünmüyor, belki harman müstesna. Elinden geleni yaptı kendisi karısı ölürse kabahat benim. Ben, ben, bu büyük yapının efendisi. Benî sevmiyor bana düşman. Karısını gördünüz mü? Bir toprak parçası halinde, bir avuç. Hastalıktan değil, senelerden beri. Sonra gebe, iki bebesi de var. Demek ki hâlâ su ısıtıyor hâlâ giriliyor koynuna. Kafa kâadına baktım, 1321. Bir yaşında bin yaşında olabilir yaşamamış ki. Meselâ: ne bileyim, deniz hakkında fikri yoktur.”
Cem YayıneviKitabı okudu
Dünyada iki farklı insan türü vardır: Bilmek isteyenler ve inanmak isteyenler.
Sayfa 28 - Aylak Adam YayınlarıKitabı okudu
Çok tatlı duyarlıklar kaba kişilerin ilkel azgınlıklarını çağırır. Broyn'ın sevme yeteneği bulunmayan ya da yalnız olanaksız bir sevgi yeteneği bulunan kahramanı sıkıntının acısını çeker. Yalnızdır, bitkindir, koşulu yeyip bitirir kendisini. Yaşadığını duyacaksa, kısa ve tüketici bir eylemin korkunç coşkusu içinde duymalıdır. Hiçbir zaman iki kez göremeyeceğini sevmek, sonra yok olmak üzere alev ve çığlık içinde, sevmektir. ''Acıyla birleşmiş acılı yüreğim / bu kısacık ama canlı birleşmesi'' içini tek bir an içinde ve anla yaşanır.
Üstelik, İvan tek başına kurtulmanın yadsınmasını da cisimleştirir. Cehennemliklere bağlılık duyar ve onlar yüzünden cenneti teper. Gerçekten de, inansaydı, kurtulabilirdi ama başkaları cehennemlik olurdu. Acı sürüp giderdi. Gerçek acımanın acısını çeken kişi için kurtuluş yoktur. İvan, adaletsizlik ve ayrıcalığın yadsındığı gibi, inancı iki yandan yadsımakla Tanrı'yı haksız çıkarmasını sürdürecektir. Bir adım daha attık mı ya hep ya hiç'ten ya herkes ya hiç kimse'ye geçeriz.