Tenin tenime değdiğinde can evimden bir ışık yanıyor.
Yaşamak koydum adını, geç olsada , doyasıya yaşamak.
Şimdi vakitlerden bir akşam vaktidir. Dinlensem dizlerinde, hasretini çektiğim ne varsa son bulsa .
Kavgayla geçti ömrüm seni bulana kadar . Durmak nedir bilmedim.
Adını haykırdım.
Radyoda çalan eski bir şarkıyla.
Ve kısıldı sesim sana kavuşamadıkça.
Biliyorum bir çoğuna bir şey ifade etmeyecek yazdıklarım, lakin yinede seni anlatmadan yapamazdım.
Zamanın mekanın bir önemi yoktur. Gözlerimi , her kapattığımda karşımdasın.
Bazı vakitler gün geceden ağır geçer.
Lamba da alev hasretinle tüter. Vakitlerden ayrılık vaktidir.
Günler artık aynı hevessizlikle biter.
Ben en çok anlaşılmayı isterdim. Bir meşe ağcının altında, bana neşeyle bakan iki çift gözde anlaşıldığımı görmeyi.
Oysa köşe bucak , kaçtılar benden , elimi sıkmadılar.
Yaralarımı sarmak şöyle dursun yüzüme bile bıkmadılar.
Yalvarırım şimdi sen anla beni ,en çokta kimsesizliğimi.
#MüjdeyeMektuplar #Kitap #Edebiyat