SENSİZ İKİ GÜN / CEMAL SAFİ
Nere gizlendimse aşikâr oldum
Hedefte gördüler sensiz iki gün
Dertler avcı oldu, ben şikâr oldum
İnsafsız vurdular sensiz iki gün.
Gözlerde avcıya yaranmak hazzı
...
Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek
Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken
Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti
Çünkü iki kişiydik.
Cemal Süreya-Üvercinka
Tren Sesi
Garîbim;
Ne bir güzel var avutacak gönlümü,
Bu şehirde,
Ne de bir tanıdık çehre;
Bir tren sesi duymaya göreyim,
İki gözüm,
İki çeşme.
Sayfa 77Kitabı okudu
Teşekkürler
Yangın dumanına karışıp onu yatıştıran toza
İki bomba arasındaki fasılaya
Hâlâ adımlarıma tahammül eden zemine
Sabır öğreten taşa teşekkürler.
Sayfa 207Kitabı okudu
128 syf.
8/10 puan verdi
Bu kitabı okumak planlarım arasında yoktu. Geçen sene sanırsam eylül, ekim gibi okumuş ve 
Tarık Tufan kalemine bir kez daha hayran kalarak kütüphanemin baş köşesine koymuştum kitabı, hafızamda düşünülesi cümleler ile... Hele bugün kitap okumak gibi bir planım da yoktu zira yarın iki sınavım birden var birer saat aralıklarla. Ama nasibimde varmış bu
sen şöyle iki adım ötede dur. benim ateşim senin eteklerini görmesin. sen yanmaktan anlamazsın. yanarsan karışmam. o şarkıyı kapat mesela. ağlarsın ama kalbin ağlamaya pek müsait sayılmaz. senin yüzüne gülmeler yakışır. bana da bakma öyle kırgın kırgın. ben artık senin halinden anlamam. git başka sokakta yak o sigarayı. hangi kaldırıma çöküp ağladığın beni gram alakadar etmez. ister kediye anlat, ister insana. ama bana yaklaşma. kulaklarımı sağır ederim sadece sana karşı. kalbin kırılır. kırılırsa ben karışmam. yere çöküp çocuklar gibi ağlayabilirsin. ama elini uzatan ben olmam artık sana. sen benim yanıma uzanma. çift kişilik yatakları seversin. benim yatağımda, kalbimde tek kişilik. sıkmasın seni. daralırsın. daralırsan camı açmam. yemişim kırk yıllık kahvenin hatrını. değil artık seninle kırk yıl, iki saat yanyana durursam alsın allah benim canımı. alsın desin ki, boşunaymış sana üflediğim nefes. sana şiir fazla geliyormuş. onu anladım. git başkasının tek dizelik yazılarını giyin.
Barış uğrunda mücadele çeşitli şekiller alır. Örneğin kapitalist ülkelerde, bu mücadele ağır hapis yılları, baskı ve ezgi görmek tehlikesi ile karşılaşmaktadır. Bütün bu tehlikelere rağmen, harpten nefret eden halk kitleleri barış bayrağı etrafında toplanmadıkça barış kazanılamaz.. Bu mücadelede ilerici her aydın, dahası namuslu her aydın,
Gece bitkilerinden korkuyorum,
Hayır, geceleri bitkilerden!
Gizlenirken vurulmuş ulaklara ağıttır
Bana açtığın her telefon.
İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.
An ki fıskiyesi sonsuzluğun
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Mutluluğumdan yahut mutsuzluğumdan yana bir şikâyetim yok. Mutlu olduğum zamanlar daha dışa dönük oluyor, insanlarla çok şey paylaşabiliyorum. Hüzünlü olduğum zamanlarda içimin titreyişlerine kulak kesiliyor ve şiir yazabiliyorum. Her iki durumun da ilahi bir bağış olduğuna inanıyorum. Fazladan taşıdığımı söyledikleri beş on kilo ile aram gayet iyi. Kanser yaptığını bilsem bile günde beş altı sigara tellendirmeden edemiyorum. Bütün bunlar için ilaç almaya hiç niyetim yok. Aynen Thomas Szasz gibi düşünüyorum: Hayat çözülmesi gereken bir sorun değildir. Her gün olabildiğince akıllıca, olabildiğince bütün ve olabildiğince duyarlılıkla yaşanması gereken bir şeydir hayat. Katlanmamız gereken bir şeydir. Onun çözümü yoktur.
Girme şu alçakların hizmetine: Konma sinek gibi pislik üstüne. İki günde bir somun ye, ne olur! Yüreğinin kanını iç de boyun eğme.
Sevgili, seninle ben pergel gibiyiz: İki başımız var,bir tek bedenimiz. Ne kadar dönersem döneyim çevrende: Er geç baş başa verecek değil miyiz?
“Annem öleli iki yıl oldu ve onun ölümünden sonra evim hep dağınık, bir türlü toparlayamıyorum," diye yakındı genç kadın, "Sizce neden böyle?" Yüzünde bulutlanan hüznü dogru okuduysam, sorusunun cevabını bildiğinden emindim. 'Galiba annenizin gelip bütün o dağınıklığı sizin için toplamasını bekliyorsunuz," dedim. Mahzun yüzünde ufak bir gülümseme kıvrımı belirdi. Bazen dağılan ruhumuzu dış âlemde seyretmek isteriz. Simgesel bir eylemle, gideni geri döndürmek, ona yokluğunun ruhumuzda bıraktığı derin boşluğu göstermek isteriz. İnsan, okumaya doyamadığım bir şiir.
Ayrılanlar İçin, Ümit Yaşar Oğuzcan
Yollarımız burada ayrılıyor
Artık birbirimize iki yabancıyız
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız
Her kaderin tesellisi bulunur, üzülme
İnsan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir geçer, yıllar geçer
Sen de unutursun bir gün gelir
Hiç yaşamamışçasına, hiç sevmemişçesine
Unutursun o günlerimizi, gecelerimizi
O günlerce gecelerce sevişmelerimizi
Her şeyi evet her şeyi unutabilirsin
Hatta bütün yazdıklarımı satır satır
Kalırsa, içinde bir derin sızı kalır