Tek düşünebildiğim Grace'in ne kadar çok çalıştığı ve müziği için yaptığı fedakarlıklardı. Buna inanıyordu. Değeceğine inancı vardı ve bir şeylere dayanmadıktan sonra inancın ne anlamı kalırdı ki? Grace'ten öğrenmem gereken şey işte buydu: Kendime ve sanatıma inanmak.
Sayfa 86 - İndigoKitabı okudu
Hayat biz gençken öyle görmek istesek de, her zaman siyah ve beyaz değildir. Bazen çok fazla gri alan olabilir.
Sayfa 100 - İndigoKitabı okudu
Müzik aletler aracılığıyla yolculuk eder ama içinden gelir. Senin ruhundan...
Sayfa 113 - İndigoKitabı okudu
Her geçen gün hayatı nasıl basitlestirebileceğimi öğreniyordum. Belki de büyümek böyle bir şeydi. Yetişkinler her zaman yaşlandıkça işlerin daha karmaşık bir hal aldığını söyler. Oysa bana göre tek yaptığımız karşımıza daha büyük zorlukların çıkmasını beklemek.
Sayfa 114 - İndigoKitabı okudu
En büyük korkularımız en sevdiğimiz ayıcığımız olmadan uyumaktan tutun hayatta bir amacımız olmadığını fark etmeye kadar uzanıyor.
"Şiir sadece hayatın bir delilidir. Hayatınız iyi yanıyorsa şiir sadece küldür. "
"Şimdiki zaman bize aittir. Tam da şu an, içinde bulunduğumuz zaman bizimdir. Bu evrenin bize sunduğu yegane ödüldür. Geçmiş artık bize ait değildir, gelecek bir düştür, asla garantisi yoktur. Oysa şu an bizimdir. O düşü gerçeğe çevirebilmemizin tek yolu anı kucaklamaktır."
"Üç saniye çok uzun bir zaman olmayabilir. Ama birinin gözlerinin içine bakıyorsanız, sessiz bir yemin için yeterlidir.."
"Birini sevmeye söz verdiğiniz ya da ilk kez sevildiğinizi hissettiğiniz anları yeniden yaratamazsınız. Korku, hayranlık, bilinç, tutku ve arzuların birbirine karıştığı o anı yeniden yaşayamazsınız çünkü asla iki kez olmaz. "
Sayfa 132Kitabı okudu