“Peygamber Efendimiz (s.a.v)
sevinince toprağa, üzülünce göğe bakarmış.
Yerde tevâzu gökte ferahlık vardır çünkü.”
“Hüzün benim yoldaşımdır.” diyen Kainat Server’ini göklere bakıp inşirâh aratan Allah değil mi? Bize ne oluyor ki onların davasında gevşeklik gösterip azıcık cefa çekince Rahman’a naz ediyoruz? Onların yoluna talip isek, talebimiz imtihanı da beraberinde getirecektir.
Habbab b. Eret çektiği imtihanlardan dolayı Efendimiz’den dua istemek için yanına geldiğinde Efendimiz hangi ayeti dokundurmuştu yüreklerine?
BAKARA - 214
“Yoksa sizden öncekilerin başına gelenler sizin de başınıza gelmeden Cennete gireceğinizi mi sandınız? Onlar öyle darlıklara ve zorluklara uğradılar ve öylesine sarsıldılar ki, peygamber ve onunla beraber iman edenler, “Allah'ın yardımı ne zaman?” diyecek hale geldiler.
Haberiniz olsun, Allah'ın yardımı yakındır.”
Turgut Uyar’ın dediği gibi:
“İkimiz birden sevinebiliriz, göğe bakalım”
Göğe bakalım ve Resulullah’ın ve ashabın imtihanlarını tefekkür edelim. Edelim ki göğsümüz inşirah bılsun, edelim ki talip olduğumuz davanın cefasına dahi sevinebilelim.
Her şeyin ötesinde sadrımızın inşirahı Rabbimiz halimizden haberdar. Bu bile bize yetmez mi?