The Master of Past and Present
Bir şey dokundu... bir el. Bu el onu nazikçe sarsarken oda ele sıkı sıkı tutundu. Bir ses geldi, " Raist, uyan! sadece bir rüyaydı. Korkma. Onların seni incitmeleri ne izin vermem! Bak, seyret... Seni güldüreceğim."
Ejderhanın onu saran kıvrımları gerginleşerek nefesini kesti. Parlak siyah dişler canlı organlarını yedi, kalbini yuttu. Bedenini parçalayarak ruhunu aradılar.
Güçlü bir kol sarılıp, onu sıkı sıkı tuttu. Bir el kalktı gümüş bir ışıkla parlayan ve gece içinde çocuksu resimler yaptı ve belli belirsiz duyulan ses fısıldadı. " Bak Raist, tavşancıklar..."
Raistlin gülümsedi, artık korkmuyordu.
Sayfa 268 - Arka Bahçe Yayınevi
Biz ölüler şehvet hissedemeyiz. Bu kanın tutkusudur ve bizim buz gibi uzuvlarımızda kan dolaşmaz.
Senin değerini bilmeyen delirmiş büyücüler utansın.
Fizban," dedi ciddiyetle, "bu son artık! Eğer bundan kurtulamazsak annemin dediği gibi gümüşü kuyuya atıp, tavukların yanına taşınabiliriz –gerçi tam olarak annemin neyi kastettiğini de anlamış de-
ğilim– ama yine de insanın kulağına berbat geliyor.