“Amaçlarına ulaşarak ölenlerin kayıpları için üzülmeyiz.”
ElistanKitabı okudu
“En büyük umutları, en büyük korkularındaydı.”
Sayfa 105 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
“Hiçbir zaman kendisini bu kadar çaresiz, kaybolmuş ve tek başına hissetmemişti.”
Sayfa 26 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
caramon, kıza bakınca yüzü ciddileşti.
seyretmekte olan raistlin, gülümsedi. "evet kardeşim. benimle birlikte cehennem'e girecek. önümden gidip, benim yerime dövüşecek. kara rahiplerle, karabüyü kullanıcılarıyla, ruhları lanetlenmiş topraklarda dolmaya mahkum edilmiş ölülerle ve kraliçemin yaratabileceği sayısız işkenceyle karşılaşacak. tüm bunlar, hem bedenini yaralayacak, hem aklını yutacak, hem de ruhunu parçalayacak. sonunda, artık dayanacak hali kalmayınca ayaklarımın dibine yığılacak... kan içinde, perişan halde, ölüm döşeğinde...
"kalan son gücüyle, teselli amacıyla elini bana uzatacak. benden, kendisini kurtarmamı istemeyecek. böyle bir şey istemeyecek kadar güçlü. benim için hayatını isteyerek, severek verecek. bütün isteyeceği, ölürken yanında durmam olacak."
raistlin, derin bir nefes aldıktan sonra ürperdi. "ama ben onun yanından yürüyüp geçeceğim caramon. yüzüne bile bakmadan, tek bir söz söylemeden yürüyüp geçeceğim. neden mi? çünkü artık ona ihtiyacım kalmayacak. kendi amacıma doğru devam edeceğim ve onun parçalanmış kalbinden kan akarken bile benim gücüm artacak."
“Barıştan mı söz ediyorsun. Ne barışı?” diye sordu. “Anne ve babaları sürekli kavga eden bir evdeki çocuklar gibiydik; şimdi, sonunda sakinleştiler ve medenileştiler. Biz de bol bol gülümsüyoruz, mutlu olmaya çalışıyoruz, tabağımızdakileri bırakmıyoruz, etrafta parmak uçlarımızla yürüyerek gürültü yapmamaya çalışıyoruz. Çünkü biliyoruz ki bunları yapmazsak, kavgalar yeniden başlayacak! Buna da barış dedik!”
Tanis YarımelfKitabı okudu
“Belli ki yaşadıkları onu değiştirmiş…”
Sayfa 296 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Nasıl bu kadar sakin olabiliyor? diye merak etti Tanis. Ve içinden bir ses ona cevap verdi: Bu kaderini bilen ve kabullenen birinin sükuneti.
