“Hayır, biz ölüler şehvet hissedemeyiz. Ama nefreti, kıskançlığı, hasedi ve tutsaklığı hissedebiliriz.”
Ey Ölüm
Üstelik ölüm dediğin bu acıya, bu susuzluğa, bu acıyla burkulan kalbe bir son vermek demek değil de neydi ?
"Çoğumuz hem ışıkta, hem gölgede yürürüz Tasslehoff," dedi, "ama bu dünyada bir yandan yürüyüp bir yandan da hem gün, hem de geceyi aydınlatacak ışıklarını yanında taşımak için seçilen çok az kişi vardır."
CrysaniaKitabı okudu
“Başkalarının acıları karşısında merhamet duyabilmesi için incinmesi gerek Tanis, derinden incinmesi gerek. Her şeyden öte, Tanis, sevmesi gerek”
ElistanKitabı okudu
“Evet Dalamar seni öldürebilirim. Ama ölmemin ne demek oldığunu biliyorum; ölüm berbat , değersiz bir şey. Acısı bir ıstırap ama kısa sürede geçiyor. Bu canlılar dünyasında oyalanmaya devam etmekten, onların ılık kan kokularını almaktan, yumuşak tenlerini görmekten ve bir daha hiç ama hiçbir zaman senin olmayacağını bilmekten daha büyük bir ıstırap var mıdır?”