Ölüler bir fotoğrafa hapsolup sonsuza kadar orada kalıyordu. Belki de bu yüzden artık sözler ve anılar çağında değil, görüntü ler çağındaydık. Herkes elinde bir uzuv gibi taşıdığı telefonuyla yatıp kalkıyor, o anı yaşamak yerine her şeyi çabucak bir ekrana sığdırmaya çalışıyordu. Fakat kaderin bir cilvesi gibi, eksik gedik de olsa, babamdan geriye kala kala bir fotoğraf kalmıştı ve herkes gibi ben de bir görüntüyle avunuyordum ..
.