Tekrar aile yaşamınıza dönersek... Bir kızınız var, Türkiye'nin de yakından tanıdığı bir isim, Doğa Rutkay.
Kızımla aramızdaki iletişimi anlatmadan õnce biz nasıl yetiştirildik, ondan bahsetmek isterim. Biz iki kardeşiz. Evde sofraya hep birlikte otururduk. Babam yemek başlamadan önce bize ilginç bir soru sorardı: “Duvarda ne yaziyor?" Biz de duvarda gerçekten bir yazı varmış gibi hep aynı şeyi söylerdik: "Bu evde yalan yoktur." Bunu sofrada her gün tekrar ederdik, yalansız yaşamayı öğretti babam bizlere. Bu çok değerli. Biz çocukken babamın bizlere söylediği bir söz daha vardı: “Size emek verene teşekkür edin. Bu bir bakkal, taksi şoförü ya da boyacı olabilir ama ne olur, teşekkür edin." Dolayısıyla biz emek sevgisiyle büyüdük. Bu nedenle takside hiçbir zaman arka koltuğa oturmadım. Taksicilerle her zaman sohbet edip arkadaş olurum. Arabam da olmadı bugüne kadar. Sonuç olarak insana değer vermek, emeğe değer vermek çok önemli. Ben de kızıma elimden geldiğince bunu öğrettim. Doğayı sevmesini istedim, canlıları sevmesini istedim.
Sayfa 25 - Tudem Eğitim Hizmetleri, 1. Baskı, Haz. Barış İnce
Doğanın ve Yalnızlığın Manifestosu
1666 yılında Molière, 
İnsandan Kaçan'ı yazmıştı. 1777-78'de ise J.J. Rousseau bu eserinin son bölümlerini yazdı. Kendi hayatı da kısa bir süre sonra sona erdi.
Mizantropluğun, merdümgirizliğin, inzivânın veya hepsini kapsayacak daha kestirme tabirle "yalnızlığın" edebiyatına oldukça
