Arjantinli öykü ve deneme yazarı, şair ve çevirmen Jorge Luis Borges’in Kum Kitabı isimli kitabı 13 öyküyü içeriyor. Öyküler arasında hangisi en iyisi sorusunun cevabı okura göre değişebilir. Ancak kitabın girişindeki Yazarın Notu kısmında Borges kendisinin en çok Kongre ve Kum Kitabı öykülerini çok sevdiğini bize aktarıyor. Tabii kitaba da bu öykülerden birinin adı verilmiş.
Kongre güzel bir öykü ancak kitaptaki ilk öykü olan Öteki ve son öykü Kum Kitabı ise benim en çok beğendiklerimin başında yer alır. Kongre en uzun öykü ancak kısa öyküler, gizem içerenler, gerilimli hikayeler de mevcut. Aslında her bir öyküye Borges ayrı bir tat katmış diyebilirim. Öykülerin girişleri ise okurken ayrı bir zevk veriyor. Hepsi sanki gerçek öyküymüş gibi... Son öyküde de Borges bu konuya şöyle değiniyor: “Bugünlerde, her uydurma öykünün gerçek olduğunu öne sürmek âdet oldu; benimki ama, gerçek.” (s. 92) İlginç bir hikaye girişi daha. Okurken bile “benimki ama, gerçek” derken yüzünüzde bir tebessüm oluşuyor.
